The night has reached it's end,we can't pretend,we must run

Τελευταία μέρα του χρόνου, right?

Tελευταία ανάρτηση για το δυο χιλιαδες δέκα λοιπόν.

Αισθάνομαι περιέργα μπορώ να πω.

Παντά όταν κάτι τελειωνει αισθάνομαι αναμεικτα συναισθήματα.

Δεν ήταν το δέκα το καλό που λέμε αυτή η χρονία.

Σε καμία περίπτωση.

Ίσως και η χειρότερη μου χρονία , δεν είμαι και σίγουρη..

Παρ'όλα αυτά ήταν μια χρονιά στην οποία έζησα πανέμορφες στιγμές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.

Μια χρονια που με άλλαξε τόσο πολύ.

Που με εκανε να δω με άλλο μάτι κάποια πραγματά.

Και ίσως είναι απο τα πράγματα που με έκανε να λέω ευχαριστώ.

Γιατί ανάκαλυψα πράγματα που δεν ήξερα για τον εαυτό μου.

Και χαίρομαι πραγματικά για αυτό.

Μέσα σε όλο αυτό τον χρόνο ωρίμασα.

'Εκανα πολλές βλακείες.. πολλές....

Μέσα σε αυτό τον χρόνο όμως κατάλαβα και ποια άτομα με αγαπάνε πραγματικά.

Ποια νοιάζονται.

Ερωτευτικά ακόμα πιο πολύ.

Πονεσάά... πονεσά τόσο πολύ σε αυτόν τον χρόνο...

Αλλά είναι δύσκολο... δεν ξέρω αν καταλαβαινεται αυτό που θέλω να πω αλλά δυσκολευομαι να πάω αμέσως παρακάτω.

Νιώθω περιέργα που τελειωσε αυτή η χρονία.

Πάντα ένιωθα... πάντα προσπαθούσα να συνηδητοποιήσω πόσο γρήγορα πέρασε αυτό το χρονικό διαστημά..

Τελος, για να κλείσω αυτό το ποστ θέλω να πω πως αυτη την χρονια δεν προκείτε να την ξεχάσω.. 

όσο άσχημα να μου φέρθηκαν κάποια άτομα, όσο άσχημες καταστάσεις και να αντιμετώπισα.. αυτή η χρονιά μου έδωσε καλά πραγματάά.. που εν θα 3εχάσω ποτέ.

Αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα.. θα είναι μια νέα χρονιά..

Και εύχομαι να πάνέ όλα καλά..

Σε όλους σας :)

Εφ.

I will always...

Τι τραγούδι..

Τι συναισθήματα αυτά που μου δημιουργεί...

Τι στίχοι...

Λατρεμένο...

όπως και το συγκότημα που το τραγουδάει..

http://www.youtube.com/watch?v=fgjVrBatu2I&feature=related

However far away I will always love you..

However long I stay I will always love you...

Whatever words I say I will always love you..

I will always love you...

Δεν ξέρω αν θα είναι για πάντα... γιατί τίποτα δεν διαρκεί για πάντα... αλλά όσο μπορώ.. όσο μπορείς.. οι στίχοι αυτοί θα ισχυούν.. :)

Εφ.

Oh Christmas lights, keep shining on.

Aυτό το ποστ θα είναι μικρό, σύντομο, και απλό.

Θέλω να ευχηθω καλά χριστούγεννα σε όλους.

Να περνάτε όμορφα, να κάνετε ότι σας κάνει εσας να νίωθετε καλά :)

Θέλω μέσα απο αυτό το ποστ να σας ευχαριστήσω μέσα απο την καρδία μου που διαβάζετε το μπλογκ.

Πραγματικά, κάθε συμβουλή σας είναι πάραα πολύ σημαντική για εμένα.

Με έχετε βοηθήσει πάρα πολύ.

Και σας ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό. :)

Να περάσετε μια όμορφη μέρα και ... απλά να περνατέ καλά με τα άτομα που αγαπάτε.

Σας ευχόμαι το καλύτερο, να πετύχετε τους στόχους σας, να πραγματοποιησετέ τα όνειρα σας, να δείχνετε αυτό που είστε πραγματικά. :)

Καλά χριστούγεννα λοιπόν. 

Εφ.

And our time is running out...

Θυμάμαι πως πριν πολύ καιρό είχα αρχίσει να μετράω ημέρες για να έρθουν τα Χριστούγεννα.
Θυμάμαι πως δεν άντεχα.. πως το μόνο που ήθελα ήταν να έρθουν.
Και τώρα.. τώρα που πέρασαν οι μέρες..
Τώρα δεν θέλω.
Δεν θέλω...

Περνάει.. τόσο.. τόσο γρήγορα ο χρόνος...
Με φοβίζειιι.. μου υπενθυμίζει πολλά πράγματα..
Νίωθω τόσο παράξενο...

Φοβάμαι λοιπόν πως μόνο μισός χρόνος μας έχει μείνει..
Πως μετά θα φύγεις... θα πας Αγγλία...
Προσπάθησες να με καθησυχάσεις ότι θα έρχεσε το καλοκαίρι..
Μα δεν είναι το ίδιο... δεν θα είναι...
Και αν ισχυεί αυτό δηλαδή...our time is running out...
Δεν θέλω να σε χάσω.. δεν μπορώ.. δεν θα το αντέξω..

Μ'αρεσουν τα Χριστούγεννα... τα λατρεύω.
Την γιορτινή ατμόσφαιρα, τα στολισμένα σπίτια, το χίονι, το τρενάκι.. όλα...
Αλλά δεν  ξέρω.. νίωθω αλλίως...
Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει ότι ήρθαν..
Μαζι με αυτά θα φύγει και ένας ολόκληρος χρόνος...
Ένας απερίγραπτος χρόνος...
Πάντα με πίανει μια παράξενη μελαγχολιά..
Δεν μπορώ να αφησω εύκολα πράγματα πίσω μου..
Πόσο μάλλον όλα όσα έγιναν, όλες αυτές τις αναμνήσεις...
Μου ειναι δύσκολο..

Σημέρα να ξέρεις ότι με έκανες τόσοοο χαρούμενη...
Ένιωσα τόσο ωραία.. Ναι ήταν ωραία μέρα..
Αλλά δεν... δεν ξέρω...
Γιατί ειμαι μπερδεμένη... γιατί περνάει ο χρόνος, και με φοβίζει..
Μην φύγεις, μην με αφησεις... σε παρακαλώώ....


"And I am up here holding on to all those chandeliers of hope

And like some drunken in this city

I go singing out of tune

Singing how I’ve always loved you, darling

And I always will"

*ότι πιο μπερδεμένο έχω γράψει.. δεν νομίζω ότι καταλαβαινεται και τίποτα έτσι όπως τα έγραψα.. απλά είναι όλα τα συναισθήματα που νίωθω και τα αποτυπώνω έτσι..
Εφ.

I'm going to smile...

 

I'm going to smile...and make you think I'm happy...I'm going to laugh...so you don't see me cry...and even if it kills...I'm going to smile............

 

ακυρο το ποστ , αλλά το είδα κάπου και με εκφράζει απόλυτα..

I'm going to smile.. 

Εφ.

Γραμμα στον Αγιο Βασίλη.. :)

Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη...
Έχω καιρο να σου γράψω..
Θύμαμαι την τελευταία φορά που σου έγραψα.. ήμουν μικρή τότε, ακόμη ζητούσε υλικά αγαθά.
Το μόνο που με ένοιαζε ήταν με πιο φόρεμα θα ντυσω την Barbie μου.
Ωραίες εποχές δεν συμφωνείς;..
Αθώες, χωρίς να με νοίαζουν και πολλά..
Αυτη η χρονιά.. αυτη η χρονία ήταν σίγουρα η χειρότερη μου χρονία..
Αλλά είχε μέσα τις πιο μαγικές στιγμές που έχω ζήσει.. που δεν θα την άλλαζα μόνο και μόνο για αυτές τις στιγμές..
Ίσως βέβαια όχι μόνο για αυτές..
Άλλαξα τόσο πολύ όλη αυτη την χρονία..
Ωρίμασα... οι καταστάσεις με ωρίμασαν..
Αλλάξα.. αλλάξα τόσο πολύ..
Και εξωτερικά και εσωτερικα..
Πόνεσα.. εσυ ξερεις πόσο πολυ πόνεσα.. ακόμα πονάω... ακόμα...
Ξερεις, θα ήθελα πολύ να διαγράψω κάποιες αναμνήσεις...
Καποιες αναμνήσεις που με πονάνε τόσο πολύ..
Αλλά πρώτα απο όλα δεν γίνετε..
Και έπειτα όλα αυτά με έχουν κάνει αυτό που ειμαι σήμερα..
Ανακάλυψα διαφορες πλευρές του εαυτού μου.. που δεν τις ήξερα..
Και μου αρέσουν..
Υπήρξαν κάποιοι μηνες.. καποιες μέρες.. κάποιες στιγμές.. απεριγραπτες πραγματικά..
Που δεν θα τις αλλάζα.. αλλά παντα.. πάντα κάτι γινόνταν... και χαλούσαν.. και πονούσε..
Γιατι με πονεσες τόσο πολύ ρε Αγιε;
Δεν θα ζητήσω υλικό αγαθό φετος...
Απλά.. θα ήθελα.. λίγη ευτυχία.. θα ήθελα αυτη να είναι μια όμορηφη, μια διαφορετική χρονία..
Γιατί είναι η τελευταία μας ευκαιρία.. αν αυτο ισχυησει.. και φυγει του χρόνου.. όπως μου είχε πει..
Αν... εσύ μόνο ξερείς... σε παρακαλώ.. μόνο αυτό θέλω...

Come on skinny love just last the year
Pour a little salt we were never here..

Με αγάπη.
Έφη... μην με ξεχάσεις... :)

Adore you, and want you so..

Περίεργα συναισθήματα..
Δεν ξέρω.. αν είμαι καλά ή αν .. δεν είμαι..
Συμβαίνουν πολλά τις τελευταίες μέρες..
Που με ρίχνουν.. που με ανεβάζουν..
Πέρασα μια όμορφη ημέρα σήμερα..
Αυτό βέβαια δεν αναιρεί ότι συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες..
Δεν ... δεν μπορώ να εξηγήσω το πως ένιωθα..
Βλέποντας σε να περπατάτε χέρι-χέρι, αγκαλιά το σχολείο..
Το έκανες για να ζηλέψω..
Το ξέρω γαμώτο, το ξέρω..
Περνούσες απο μπροστά μου..
Καθόμουν στο αμφιθέατρο κρατόντας όσο πιο σφιχτά μπορούσα τις γροθίες μου για να μην κατέβω και σε χτυπήσω..
Είμασταν πολλά παιδιά εκεί.. Και ο κολλητός σου..
Πήγες προς το μέρος τους... και μια απο τις κολλητες μου πήγε εκεί.. ησουν κοντά, άκουγα τι λέγατε..
"Γιατί γυρίζετε όλο το σχολείο μαζί; Τα εχετε;" ήταν αυτό που του είπε.
Η άλλη είπε δυνατά ναι, και σε αυτό το ναι με κοίταξες.. Με κοίταξες τόσο έντονα.. Με ένα περίεργο βλέμμα σχηματισμένο στο πρόσωπο σου.. Που ακόμα το νίωθω.. Που δεν μπορώ να το εξηγήσω..
Που με κάνει να νιώθω περίεργα..
Που με κάνει να θέλω να κλάψω ή ακόμα και να χαμογελάσω..
Φυσικά, δεν τα έχουν, εξακριβωμένο..
Ξέρω ότι πολύ απλά δεν σας νοίαζει.. απλά ήθελα τόσο πολύ να το γράψω..
Δεν ξέρω, απλά ήθελα να το μοιραστώ..

Adore you, and want you so
I'm just a no one,
With nothing to give you but oh
I Love You


But believe me, dear when I say,
That she can give you the world,
But she'll never love you the way
I Love You

Εφ.

6/12/08 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Σε τέτοια θέματα είμαι πολύ ευαίσθητη.
Σε θέματα δολοφωνιών.
Πόσο μάλλον απο έναν που ήταν μέλος της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ο οποίος.. απλά τέντωσε το χέρι και πυροβόλησε ένα 15χρονο αγόρι!
Πριν δύο χρόνια..
Δεν θα κάτσω να αναλύσω αν ήταν το χειρότερο ή το καλύτερο παιδί.
Το που σύχναζε, το γιατι ήταν εκεί.
Καμία σημασία δεν έχει.
Απλά κατα την άποψη μου ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.
ΚΑΝΕΙΣ.
Είτε είναι μπάτσος είτε είναι απλός πολίτης.
Είτε απλά τον έβρισε είτε απλά έτσι του κάπνισε και τον σκότωσε.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την ζωή του άλλου και αυτό είναι προσωπική μου άποψη (αν και νομίζω πως και οι περισσότεροι έχουν την ίδια γνώμη.)
Σε αυτό το θέμα.. της δολοφονίας του Αλέξη.. είμαι αρκετά ευαίσθητη μπορώ να πώ.
Ίσως και αγανάκτιση μπορεί να χαρακτηριστεί.
Δεν  μπορώ απλά να διανοηθώ πως ζω σε ένα κράτος το οποίο οι δολοφόνοι καταδικάζονται μετά απο χρόνια, οτί υπάρχουν ανθρώποι που υποστηρίζουν ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε (!) βλέπε κούγια, σε ένα κράτος στο οποίο κουκουλοφόροι βρίσκουν κάθε φορά αφορμή για να τα σπάνε όλα (σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούν την δολοφονία του ανήλικου για να κάνουν την βλακεία τους)
Είμαι υπερ των πορειών.
Των ειρηνικών.
Πιστεύω πως δεν φταίει ο απλός πολίτης, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του χαλάει την περιουσία.
Άλλοι φταίνε και όλοι ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί
Απλά προσπαθήστε να βάλετε εσάς στην θέση της οικογένειας του.. Πραγματικά είναι τραγικό αυτο που τους συνμβαίνειι..
Δεν ξέρω τι άλλο να πω.. Δεν αρκούν τα λόγια για να περιγράψουν...
Ήταν δολοφονία εν ψυχρώ.
Και ότι αν πούμε δεν αλλάζει την κατάσταση..
Ο Αλέξης είναι νεκρός.
Στην θέση του θα μπορούσε να ήταν όποιοσδήποτε..
Συλληπητήρια στην οικογένεια του...
Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο θα είναι για αυτούς...
Δεν θέλω να πω κατί άλλο..
Να είσαι καλά εκεί ψηλά..

Υ.Γ. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο με τους αστυνόμους... Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι.. Το ξέρω δεν είναι ολοι ίδιοι.. Απλά απόρω πως μερικούς τουσ βάζουν στην Ε.Α. και τους αναθέτουν τόσο σοβαρά θέματα! Πόσο μάλλον να μην σχολιάσω πως γίνεται τέτοιοι άνθρωποι να έχουν όπλο!
Υ.Γ.2. Κατά την διάρκεια του πόστ άκουγα το Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον απο Κατσιμιχαίους.. Πραγματικά έχει σφιχτεί η καρδιά μου,νίωθω αρκετά περίεργα.. Δεν ξερω, ίσως με χαρακτηρίσετε υπερβολική... Απλά γράφω την γνώμη μου, δεν θέλω να το παίξω κάποια.. Απλά δεν μπορώ να διανοηθώ αυτό που έγινε πριν 2 χρόνια..

"μένω μοναχος στο παρόν μου .. να σωσω ότιδήποτε αν σώζετε.. Και ας έχω τις συνέπειες του νόμου.. συνένοχο στον φόνο δεν θα με έχετε.."
Έφ.

I wish I was special, you're so FUCKING special.

http://www.youtube.com/watch?v=rMbNcdoFDRs

Αυτό το τραγούδι.. Δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο.
Από την πρώτη φορά που το άκουσα ένιωσα ότι ηταν σαν να είχε γραφτεί για εμένα..
Κάθε στίχος, κάθε λέξη..
Ο πόνος στην φωνή του Thom..
Απερίγραπτο κομμάτι..
Με αυτό το τραγούδι πέρασα όλο τον περσυνό χειμώνα..
Με εκφραζει τόσο πολύ..
Ότι και να πώ.. Απλά είναι περιττό...
Αυτοι οι στίχοι... απλά δεν συγκρίνονται... όλο το τραγούδι...
Τα δάκρυα που έχουν κυλήσει στα μάγουλα μου με αυτό το τραγούδι...
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ το λατρεύω..

YOU are just like an angel, YOUR skin makes me cry...
I wish I was SPECIAL, you are so FUCKING special...

What the hell I'm doing here? I DON'T BELONG HERE.

I wanna have control...I want A PERFECT BODY, I want a PERFECT SOUL..
I want you to notice.. when i am NOT around.. You are SO VERY SPECIAL...

WHATEVER makes you happy,WHATEVER you want...
You're SO VERY SPECIAL , I wish I was special...

Να με αγαπάς... όσο μπορείς να με αγαπάς...

Κατ' άρχας θέλω να σας πω συγνώμμη γιατί έχω να κάνω πολύ καιρό ποστ.
Δεν είχα καθόλου χρόνου.. Καθόλου..
Βέβαια θα προσπαθήσω τώρα να κάνω πιο συχνά :)

Δευτέρα.
Κατεβήκαμε απο το λεωφωρείο και μου σκούντηξε τον ώμο.
Μου είπε κοίτα και κοίταξα.
Ήσουν.. εσύ.. Έπειτα απο μιαμιση εβδομάδα..
Ήσουν εκεί...
Μου είχες λύψει τόσο τόσο πολύ...
Η φίγουρα σου... το πρόσωπο σου... Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου είχες λύψει..
Τα μάτια σου...
Το βλέμμα σου.. Ήταν όλα τόσο διαφορετικά..
Τόσο διαφορετικά χωρίς εσένα..
Ανούσια..
Ενώ οι τελευταίες μέρες είναι γεμάτες συναισθήματα.
Χαρά, λύπη, θυμό, αγανακτίση, ενθουσιασμό...
Κυριαρχούν από όλα τα είδη συναισθημάτων.
Και καλά και κακα.
Μπορώ να πω ότι δίνεις ένα νόημα σε αυτό που ζω..
Μπορείς και ελέγχεις τα συναισθήματα μου, μπορείς και με κάνεις να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο, να θέλω να είσαι μόνο εσύ καλά.
Ναι, ναι θα μου πείτε πόσο υπερβολική είμαι.
Πραγματικά αυτά τα νίωθω..
Είναι τόσο έντονα όλα αυτά..
Αυτά που νίωθω για αυτόν...
Δεν ξέρω ποιά είναι η άποψη σας για αυτόν..
Μερικές μπορεί να τον έχετε πάρει με καλό μάτι και να πιστεύετε ότι ήμαστε "meant to be together".
Σε άλλες μπορέι να μην γεμίζει το μάτι, να μην τον συμπαθήτε..
Ίσως να φταίω και εγώ μιας και στις αναρτήσεις μου τα περισσότερα, όχι και όλα είναι αυτά που με έχουν πονέσει.
Αλλά έχουν υπάρξει τόσα πολλά πραγματα που έχουν γίνει ανάμεσα μας που τα σκέφτομαι και χαμογελάω νοστολγικά, να νίωθω κόμπο το στομάχι, να νίωθω τόσα παράξενα συναισθήματα..
Δεν είμαι έτοιμη να τις αναφέρω, δεν ξέρω αν θα το κάνω και ποτέ..
Μπορεί να είναι ασήμαντες μερικές για εσάς... αλλά για εμένα.. τόσο σημαντικές... τόσο σημαντικες αναμνήσεις..
Για αυτό το άτομο νίωθω πολλά..
Νίωθω πως.. κάτι που δεν το λέω εύκολα για κάποιον.. ότι τον .. αγαπάω.. Το αγαπάω αυτό το άτομο..
Είναι τόσο σημαντικός για εμένα..
Δεν έχουν αξία οι λέξεις..
Καμία απολύτως μπροστά στο συναίσθημα..
Κλείνωντας αυτη την πολύ σημαντική για εμένα ανάρτηση θα βάλω αυτό το τραγούδι , που έχει παίξει σημαντικό ρολο τον τελευταίο καιρό στην ζωή μου..
Να με αγαπάς.. όσο μπορείς να με αγαπάς...

*Καλό μήνα σε όλούς :)

Σου γράφω πάλι απο ανάγκη, η ώρα 5 το πρωί.

"Καθένας μας έχει αναμνήσεις που θα τις μοιραζόνταν μόνο με τους φίλους του.
Και αναμνήσεις που δεν θα τις μοιραζόνταν ούτε με τους φίλους του, αλλά μόνο με τον εαυτό του, στα κρυφά.
Υπάρχουν όμως κι άλλες, που ο άνθρωπος φοβάται ακόμη και να τις ψιθυρησει στον εαυτό του..."

Αυτό το απόσπασμά το έχει στο πίσω μερος του αγαπημένου μου βιβλίου, του υπόγειο του Ντοστογιέφσκι. Δεν έχω να πω τίποτα πραγματικά.. Με εκφράζει απόλυτα το παραπάνω απόσπασμά, όπως και το βιβλίο που το προτύνω ανεπηφύλαχτα.
Είναι ότι ποιο υπέροχο έχω διαβάσει..
Όσο αναφορά το παραπάνω απόσπασμα δεν το έβαλα τυχαία..
Αφορμή ήταν κάτι κείμενα που είχα γράψει παλαιότερα... και μου θύμησαν τόσα πολλά..
Τόσες αναμνήσεις...
Που δεν μπορώ ούτε στον εαυτό μου να τις ψιθυρήσω..
Και είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουν τέτοιες.. (;

* το συγκικρημένο ποστ το έγραψα χθεσ το πρωι γύρω στισ 5 αλλά δεν πρόλαβα να το βάλω για αυτό το έβαλα σημερα (: μικρό αλλά σημαινει πολλά για εμένα..

Εφ.

It's times like these you learn to live again.

Ένα τεράστιο κύμα θετικής ενέργειας υπάρχει μέσα μου παρά τον βροχερό καιρό.
Περίμενα καιρό για να κάνω αυτό το ποστ, για να βεβαιωθώ ότι όλα πλέον έχουν πάρει την σωστή τους σειρά.
Και πραγματικά αυτό έγινε και με χαρωποιεί ιδιαίτερα.
Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τις τελευταίες μέρες.
Προς στο καλύτερο -ευτυχώς- .

Με τις φίλες μου έχει αλλάξει εδώ και καιρό η στάση του απέναντι μου.
Δεν είχα γράψει τίποτα γιατί ήθελα να είμαι σίγουρη.
Και πλέον πιστέψτε με μπορώ να είμαι.
Μου εξήγησαν τι είχε γίνει οπότε όλα είναι καλά πάλι.
Και χαίρομαι για αυτό.

Μετά απο την επανεσυνδεση μας λοιπόν όλα πάνε καλά/.
Σαν να γύρισε ο τροχός.
Απο Οκτώβριο όλα πήγαιναν χάλια (τα περισσότερα δηλαδή. )
Και τώρα... τώρα πάνε όλα προς το καλύτερο.
Έχω λόγους να χαμογελάσω ξανά, να χαίρομαι, να ονειρεύομαι με ουσία.
Δεν με νοιάζει αν όλα αυτά θα "φύγουν" και γίνουν τα πράγματα όπως πριν..
Δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Θέλω απλά να ζήσω αυτές τις ημέρες.
Αυτές τις όμορφες ημέρες.

Μέχρι και με αυτόν έχει αλλάξει το σκηνικό.
Δεν μπορώ να προσδιορίσω με λέξεις την κατάσταση..
Απλά πάνε όλα τόσο καλά..
Εντάξει αν πηγαίναν τα πράγματα τόσοο καλά δεν θα πήγαινε Αγγλία για μια εβδομάδα.
Μου το είχε πει, σήμερα έφυγε.
Αλλά έχει και τον σκοπό του αυτή η απόσταση της μιας εβδομάδας.
Που φυσικά δεν θα αφήσω να με κατεβάσει σε θέμα ψυχολογικό.
Θέλω να είμαι καλά.
Και επειδή αυτήν την περιόδο μπορώ να είμαι δεν θέλω να αφήσω τίποτα να με κατεβάσει :)

*Ενά αισιόδοξο ποστ απο εμένα, που δεν σας έχω συνήθισει σε τέτοια ( ω, ναι απο τοτέ που έφτιαξα αυτό το μπλογκ δεν περνούσα και την καλύτερη περίοδο της ζωής μου )
Εφ.

Now I've got that feeling once again, I can't explain you would not understand,this is not how I am.

 

Χθές το βράδυ ήμουν στο σπίτι του ξαδερφού μου με κάτι φίλους του κλπ.

Αυτοί είχαν βγάλει τις κιθάρες τους και έπαιζαν τραγούδια τύπου Radiohead, Audioslave, Muse και απο άλλα Alternative rock groups.

Εγώ κοίτουσα τα ράφια με τους δίσκους που είχε ο μπαμπάς του ξαδέρφου μου.

Στο πρώτο ράφι έπεσε το μάτι μου σε ένα δίσκο των Pink Floyd.

Άρχησα να τον περιεργάζομαι.

Ήταν το The Wall.

Μιας και είχα ακούσει ότι ο ήχος των δίσκων ήταν μακραν καλύτερος απο ότι ενός CD πείρα τον δίσκο και τους είπα να το βάλουν.

Έβαλαν τον 2ο δίσκο στο πικαπ που περιειχε αγαπημένα μου τραγούδια όπως το Hey you και το Comfortably numb.

Έβαλαν δυνατά τα ηχεία και εγώ κάθησα σε έναν καναπέ με το "χαρτί" (όχι δεν ήταν χαρτί :Ρ ήταν αυτό που έχει μέσα τον δίσκο άλλα δεν μου έρχετε ακριβώς το όνομα. ) που είχε τους στίχους γραμμένους και περίμενα να αρχίσει.

Πρώτο τραγούδι που έπαιξε απο το Side 3 ήταν το Comfortably Numb, αν και κανονικά δεν είναι αυτο.

Με το πρώτο άκουσμα της κιθάρας μπορούσες να καταλάβεις την διαφορά του ήχου.

Μακράν πιο καθαρός, πιο διαπεραστικός, εγώ ανατρίχιασα μάλιστα όταν άρχισαν τα λόγια.

Ένιωθα κάθε κύτταρο του σώματος μου να αποροφά τον ήχο του τραγουδιού.

Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα, δεν ξέρω αν διατυπώνω σωστά αυτό που ένιωσα, είναι δύσκολο.

Ίσως μόνο όταν το νίωσεις και ο ίδιος αυτό το συναίσθημα θα το καταλάβεις.

Θα ήθελα τόσοοοο πολύ να είχαν και τον δίσκο με το Wish you Were Here.

Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι απο αυτό το συγκρότημα που θέλω πάρα πολύ να νιώσω αυτην την ανατριχίλα, αυτό το συναίσθημα που ένιωσα και με το Comfortably Numb.

Το πικαπ συνέχισε να παίζει τραγούδια απο αυτόν τον υπέροχο δίσκο και η χθεσινή βραδυά ήταν πολύύ όμορφη, με ένα πολύ περίεργο συναίσθημα για εμένα.

Ίσως να συναίβει αυτο επειδή αυτλα τα τραγούδια σημαίνουν πολλά για εμένα.

Και εμείς έχουμε πικαπ στο σπιτι μόνο που έχει ένα μικρό πρόβλημα και έτσι δεν γίνεται να παίξει δίσκους :(

Αλλά ο μπαμπάς μου μου υποσχέθηκε (μιας και ξέρει πόσο πολύ αγαπάω την μουσικη) να το φτίαξουν.

Και όσοι έχετε δίσκους και πικαπ στο σπίτι σας το προτείνω να ακούσετε απο εκεί.

Είναι κάτι σαν μαγική στιγμή.. <3

Εφ.

I just wanted to hold you in my arms..

Ήθελα να κάνω ένα ποστ αφιερωμένο σε αυτό το τραγούδι.
Ένα τραγούδι που έχει σημαδέψει πολλές στιγμές τις ζωης μου.
Κάθε φορά που το ακουώ νίωθω εκείνο τον αερά που φυσούσε εκείνον τον Απρίλιο στο καράβι για Ιθάκη.
Η φωνή του Bellamy να μου τραγουδάει far away this ship has taken me far away from the memories of the people who care if I live or die.
Και συνέχως να πατάω το replay.
Και θυμάμαι.. θυμάμαι που είχες έρθει δίπλα μου...
Και με είχες ρωτήσει τι ακούω. 
Θυμάμαι τα πάντα απο εκείνην την συζητηση..
Απο εκείνο το ταξιδι...
Όταν ακόμα δεν ήξερες για εμένα.. Για το τι ένιωθα..
Δεν είμαι σίγουρη βέβαια μέχρι και σήμερα αν ξερεις τι νίωθω...
Μπορεί να έχεις κατάβει κάτι... αλλά είναι λίγο αυτο που ξερεις...
Αν ήξερες πόσο πολύ... πόσο πολύ θέλω να είμαι μαζί σου..
Θα ήθελα αυτην την στιγμή...
Να είμασταν πάλι σε εκείνο το πλοίο.. Με προορισμό την Ιθάκη...
Την δική μας Ιθάκη...
Να μπορούσα να σου εκφράσω όλα όσα νίωθω.. μέσα απο αυτό το τραγούδι.
Που μπορώ να χαρακτηρίσω  ίσως και το αγαπημένο μου..
Τόσες αναμνήσεις αυτό το τραγούδι...
Σαν να μιλάω εγώ...
Μερικές φορές νίωθω λες και είναι το soundtrack της ζωής μου..
Κάθε στίχος του είναι σαν να μιλάει για εμένα...
Μπορώ να κάτσω και να γεμίσω σελίδες για το τι σημαίνει κάθε στίχος αυτού του τραγουδιού για εμένα...
Τόσες αναμνήσεις... τόσες πολλές...


But I'll never let you go
If you promised not to fade away
Never fade away...

Αυτό το ποστ σημαίνει πολλά για εμένα.. μπορεί να μην είναι μεγάλο αλλά ... είναι απλά για ένα τραγούδι που λατρεύω με όλη την σημασία της λέξης..
Και για ένα άτομο το οπόιο επίσης είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμένα..


Εφ.

And If I could be who you wanted...

Θέλω εδώ και καιρό να αρχίσω να κάνω αυτό το ποστ.
Να αρχίσω να γράφω, να γεμίζω σελίδες για το πως νίωθω τον τελευταίο καιρο σχετικά με όλους και με όλα.
Δεν ξέρω, ποτέ δεν έχω ξαναυπάρξει σε τέτοια κατάσταση...
Προδοσία, προδοσία, προδοσία απο παντού.
Απο τα άτομα που δεν το περίμενα.
Απο τις ποιο κοντινές μου φίλες...
Που πραγματικά δεν δεν... δεν το περίμενα. Είναι ότι χειρότερο μου συμβαίνει.
Απο το άτομο που θεωρούσα κολλητη μου.
Που είμαι πλέον σαν να μην υπάρχω για αυτην. Αυτό καταλαβαίνω, έτσι με κάνει να νίωθω.
Και έχω χίλια δυο παραδείγματα να πω για αυτό αλλά δεν έχω το κουραγιο να τα γράψω, δεν αποσκοπούν σε κάτι.
Και απο άλλες μου "φίλες" νίωθω έτσι.
Χθες έμαθα ότι μια απο αυτές με ζηλεύει! Ποια εμένα?
Γιατί λέει είμαι ποιο όμορφη, ποιο καλά στα μαθήματα, με τα αγόρια κλπ.
Και συνεχώς.. μου πάει κόντρα.. :/
Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό, εγώ δεν έχω δώσει τέτοια δικαιώματα... Δεν ξέρω αν καταλαβαινεται τι θέλω να πω...
Η σχέση του ήταν φίασκο όπως το είχα προβλέψη χωρίσανε απο την πρώτη εβδομάδα.
Και ξέρετε που είναι το αστείο?
Ότι με αυτόν τα πάω καλύτερα αν μπορώ να το θέσω έτσι, από ότι με τις "φίλες" μου.
Βέβαια υπάρχει και ένα άτομο που είναι σταθερό σε εμένα, που ποτέ δεν μου έχει δειξει ότι θα με προδώσει, ένα άτομο που μπορώ να εμπιστευτώ.
Την ξέρω απο 3 χρονών, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι και αυτήν.
Είναι αυτό που λέμε φίλη- αδερφή.
Είναι η Κατ μου <3
Με την οποία μπορεί να είχα απομακρυνθεί λίγο τον τελευταιο καιρό απο ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΛΑΚΙΑ μου τώρα που το συνηδητοποιώ, αλλά αυτη ήταν πάντα εκεί για εμένα.
Μπορεί για πολλούς να μην είναι η ιδανική για δεν την ξέρουν πολύ απλά.
Δεν ξέρουν πόσο μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, πως μπορεί να σε βοηθήσει, δεν την ξέρουν απλά.
Πάντα ήταν εκεί για εμένα και το ξέρω ότι θα είναι.
Και είναι ένα στήριγμα για να μπορώ να σκεφτώ θετικά τώρα που όλοι μου γυριζουν ξαφνικά την πλάτη χωρις και εγώ η ίδια να ξέρω τον λόγο.
Και νίωθω πολύ τυχερή για αυτό.
Κατ μου, μην με αφήσεις και εσύ. Σε αγαπάω.

* Είχα ανάγκη να το κάνω αυτό το ποστ για ένα απο τα πλεον πιο σημαντίκα άτομα που έχω στην ζωή μου. :)
Eφ.

Σιωπή.

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή.. :|

κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή...

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά...

Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.

Θυμάμαι που γελούσες..
να μείνω μου ζητούσες.
παιδί.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό...

http://www.youtube.com/watch?v=28I9KSCcoCc&feature=related

*Ποστ διχωσ καποιο νοημα απλά λατρεύω και με εκφραζει το παραπάνω τραγούδι..


Έφ.

Beneath the stains of time,the feelings disappear, you are someone else, I am still right here.

Τίποτα δεν υπάρχει πια.
Ούτε φιλία, ούτε αγάπη, ούτε τίποτα. Όλα είναι ψεύτικα.
Αυτό μου έδειξαν και σήμερα.
Μέχρι και άτομα που θεωρούσα ποιο κοντά απο όλους, οι κολλιτές μου, μέχρι και αυτές ψευτικες αποδήχτηκαν.
Την χρονική περίοδο που περνάω τόσα με αφησαν και αυτές..
Η συμπεριφορά τους με στεναχώρησε τόσο πολυ.. Ειδικά απο την κολλητή μου.
Όχι με απογοήτευεσε βασικά. Δεν το περίμενα και απο αυτήν.
Δεν το περίμενα, δεν ήμουν προετοιμασμένη.
Ίσως στο πρόσωπο της άλλλης να έχει βρει μια "ιδανική κολλητη" που δεν είδε σε εμένα.
Ίσως να είναι καλύτερη, ποιο όμορφη, ποιο "γαμάτη¨", ποιο δημοφιλής.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλα αυτά. Τουλάχιστον εγώ δεν την θεωρώ όλα αυτά.
Αλλά το ξέρω ότι στο τέλος θα γυρίσεις πάλι πίσω σε μένα.
Ξέρω επίσης ότι δεν μπορώ να μην σε συγχωρήσω.
Γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε αγαπάω όλα αυτά τα χρόνια που σε γνωρίζω.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να σε βλέπω να είσαι αγκαλιά με τις άλλες και εγώ απλά να είμαι εκεί και να κοιτάω.
Γιατί το ξέρω ότι το κάνουν επίτηδες, πολλές απο τις επιφανιακές σου φίλες απλά δεν με χονεύουν και το έχω καταλάβει.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να ακούω για τα σχέδια που κάνετε και εγώ να τα μαθαινώ τελευταία μιας και απο ότι φαίνεται δεν ήθελες να με συμπεριλαμβάνεις σε αυτά.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να μου δείχνεις φωτογραφίες με την νεά σου "κολλητη" και να μου λες δεν ειναι τέλεια?.
Δεν μπορείς να φανταστείς γιατί ποτέ εγώ δεν σου έχω φερθεί έτσι, και ούτε πρόκειτε.
Είσαι ένα απο τα λίγα άτομα που αγαπάω, που νόμιζα ότι με καταλαβαίνει. Νόμιζα.
Πλεον ούτε εσύ... Δεν υπάρχει σχεδόν κανένασ που να μπορώ να μιλήσω.
Και αυτό ποτέ δεν το περίμενα. Ότι θα με άφηνες έτσι..
Μπορεί εσύ να μην έχεις αντιληφθεί καν πως νίωθω..
Δεν μπορώ αυτην την κατάσταση..
Ισως να μην είμαι αυτή που ψάχνεις.. Αλλά αν ήταν αυτός ο λόγος όμως γιατί τόσα χρόνια ήταν όλα τόσα καλά?
Δεν είναι αυτό λοιπόν.
Τότε ίσως έχεις βρει αυτό που ψάχνεις στην άλλη λοιπόν.
Αλλά εσυ η ιδια μου έχεις πει ότι και στην σπάει και άλλα.
Δεν βρίσκω λοιπον δικαιωλογία που άλλαξες έτσι συμπεριφορά απέναντι μου...
Αλλα το μόνο που έχω καταλάβει πλεόν είναι πόσο ψεύτικοι, κενοι είναι όλοι. Μέχρι και αυτοί που περίμενα...
Και λυπάμαι για αυτην την κατάσταση.
Είμαι απογοητευμένη.

Πες μου γιατί τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου, πες μου γιατί δεν αντέχω πια τον εαυτό μου.

Θέλω να αρχίσω να γράφω πως νίωθω τις τελευταίες μέρες. Να γράψω, και παράλληλα να κλάψω για να φύγει όλο αυτό το άσχημο συναίσθημα απο μέσα μου. Μπορεί με το κλάμα να φύγει. Αλλά πλεόν δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Ούτε όταν το έμαθα έκλαψα. Μόνο όταν σε είδα να την φιλάς. Να την φιλάς μπροστά μου. Και μετά να με κοιτάς. Εκείνην την στιγμή ήθελα να κλάψω όσο τίποτα άλλο. Αλλά κρατήθηκα. Ήταν πολύ δυσκολο αλλά το κατάφερα. Έπρεπε να φανώ δυνατή, να μην δείξω πως νιώθω πραγματικά. Σωστά δεν έκανα?
Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ πόνο μου έχεις προξενήσει τις τελευταίες μέρες. Που τα έφτιαξες με μία απο την πρώτη που ούτε καν την ξέρεις. Ενώ εμείς έχουμέ ζήσει τόσα πολλά μαζί. Και αυτό που πονάει περισσότερο ξέρεις ποιό είναι? Ότι παρ'όλα αυτά με κάνεις να μην μπορώ να σε μισήσω καθόλου, αντίθετα να σε αγαπήσω περισσότερο... Με την συμπεριφορά σου απέναντι μου στην εκδρομή με έκανες να κολλήσω ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορώ να περιγράψω την συμπεριφορά σου. Παρότι είσαι με άλλη ήσουν... η συμπεριφορά σου απεναντί μου ήταν τόσο περίεργη, τόσο διαφορετική. Και όσο και να προσπαθώ να ξεκολήσω, όσο προσπαθώ να σε μισήσω, δεν... δεν μπορώ. Δεν με αφήνεις. Πρέπει να μάθεις όμως ότι δεν γίνεται να τα έχεις όλα.
Όσο και αν με πονάει όλη αυτή η κατάσταση είναι τόσο δύσκολο να σε αφήσω.. Προσπαθώ μα δεν με αφήνουν οι καταστάσεις..
Με πονάει όλο αυτό. Θέλω να προχωρήσω αλλά δεν μπορώ μόνη μου. Χρείαζομαι βοήθεια. Και η συμπεριφορά σου δεν με βοηθάει καθόλου. Αν δεν με έκανες να νίωθω ότι νίωθεις κάτι για εμένα θα ήταν όλο πιο εύκολα το ξέρεις? Ίσως αυτό να με βοηθούσε.
Πολλοί μου λένε ότι δεν μου αξιζεί αυτή η συμπεριφορά, ότι πρέπει να προχωρήσω. Στα λόγια είναι εύκολα. Πλεόν με έχεις κάνει να μην μπορώ ούτε να κλάψω, γιατί τίποτα δεν με συγκινεί. Κλαίω μέσα μου όμως. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο αυτό. Το μόνο που θέλω να ξέρεις είναι ότι εγώ σε αγάπησα όσο τίποτε άλλο και ακόμα συνεχίζω δηλαδή.. Αλλά εσυ ποτέ δεν το εκτίμησες, μόναχα με πλήγωσες. Ανώριμε.

I wanna have control , I want a perfect body, I want a perfect soul.

Είχα τόση ανάγκη να κάνω το παρακάτω ποστ. Να ξέσπασω, να τα βγάλω όλα αυτά απο μέσα μου. Ευτυχώς βρήκα λίγο χρόνο για να το κάνω.

Δεν ξέρω τι με γυρίζει πίσω σε όλο αυτό. Όχι ότι ποτέ το είχα ξεπεράσει, αλλά η κατάσταση ήταν καλύτερη.
Είχα καιρό να το κάνω αυτό. Να μπω πάλι σε αυτην την διαδικασία.
Και σήμερα υπεκιψα. Πήγα πάλι πίσω.
Φταίνε οι ενοχές μου είμαι σίγουρη.
Και τελικά κατάληξα πάλι πάνω απο μια λεκάνη τουαλέτας να βγάζω ότι είχα φάει.
Και εκείνη την στιγμή μου στο μυαλό μου δεν φαινόμουν τόσο ανίκανη όσο τις άλλες φορες.
Υπήρχαν φορές που δεν μπορούσα να κάνω εμετό.
Και απλά έμενα θεωρόντασ τον εαυτό μου ανικανο γιατί δεν μπορούσα να κάνω και έκλαιγα πάνω απο τον νιπτήρα.
Σήμερα όμως το έκανα. Και εκείνη την στιγμή ήμουν ευχαριστημένη που έβγαλα όλο εκείνο "το βάρος" απο μέσα μου.
Τώρα 2 ώρες μετά είμαι απλά αηδιασμένη. Αηδιασμένη απο τον εαυτό μου.
Δεν ξέρω πως γύρισα πάλι πίσω σε αυτην την κωλοκατάσταση.
Νίωθω χοντρή και φοβάμαι, τρέμω την ζυγαριά.
Έχω βάλει διορία στον εαυτό μου την Παρασκευή μετά απο το σχολείο να ζυγιστώ και να είμαι εως 46 κιλά.
Παραπανω θα είναι αποτυχία.
Παρακάτω θα είναι καλό?
Για εμένα ναι.
Για την υγίεια μου όχι.
Το χειρότερο... το χειρότερο σε όλη αυτην την ιστορία είναι ότι το ξέρω. Ότι ξέρω πόσο κακό μου κάνει. Αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω. Οι τύψεις μου με πέρνουν πίσω.
Φοβάμαι τόσο πολύ να συνεχίσω, να το αφησω όλο αυτό πίσω μου.
Γιατί αυτομάτως αυτο σημαίνει ότι πρέπει να πάρω κιλά.
Και αυτό δεν θα το αντέξω.
Δεν ξέρω τι στο διαολο με ξαναγυρνάει πίσω. Ο καθρεύτης, οι αριθμοί της ζυγαριάς.
Τα είχα αφήσει για λίγο. Έχω προσπαθήσει πραγματικά να μείνω σε "φυσιολογική κατάσταση."
Ενοώ να τρώω, φυσικά όχι όπως μια κανονική κοπέλα, αλλά όχι και όπως πριν, και να μην νοίαζομαι για όλους αυτούς τους αριθμούς.
Αλλά και όσο καιρό το προσπαθούσα πάντα αυτές οι σκέψεις παρέμεναν στο μυαλό μου, με μικρότερο ισχύ βέβαια.
Αλλά με αυτό που έγινε σήμερα.. τα πήγε όλα πίσω.
Δεν ξέρω.. πραγματικά δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση. Κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρεύτη ΠΟΤΕ δεν νίωθω ικανοποιημένη με αυτό που βλέπω.
Ζηλεύω αφορητά τα σώματα των κοριτσιών απο το ΝΤΜ. Με τα αδύνατα πόδια.
Τα πόδια μου μισώ περισσότερο. Τα θεωρώ χοντρά, κοντά και άσχημα.
Μέχρι και η κοιλιά μου με απογοητεύει που κάποτε λάτρευα.
Η μαμά μου με ταίζει με το ζόρι γιατί έχει καταλάβει, χωρίς βέβαια να ξερει για εμετούς κλπ.
Αν και είμαι αηδιασμένη απο την σημερινή βλακεία μου αλλά μου είναι δύσολο να το σταματήσω.
Δεν... δεν θέλω. Φοβάμαι ότι θα αναγκαστώ να πάρω βάρος.
Αλλά πραγματικά δεν θέλω να ξανακάνω εμετό. Δεν το θέλω αυτό. Δεν θέλω να πάρω τον εαυτό μο στο χειροτερο σημείο.
Απλα να αδυνατήσω λίγο ακόμα.
Να πάω 45.
Δεν μπορείτε να φανταστήτε πόσα σημαίνει για εμένα αυτός ο αριθμός.
Πιστεύω όμως στον εαυτό μου και δεν θέλω να του κάνω ζημειές.
Το ξέρω όμως ότι αυτό που κάνω είναι λάθος, είναι ζημεία, αλλά.. δεν γίνετε αλλιώς. Όσο και αν θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου, μου είναι δύσκολο να το σταματήσω όλο αυτό.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.
Είναι λογικό, μόνο όσοι έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο θα καταλάβουν.
Μπορεί να σκέφτεστε " καλά αυτη μας δουλευει? Κάθετε και λέει ότι κάτω απο τα 45 ειναι αποτυχία?"
Ναι για εμένα είναι. Και κατανοώ αυτόν τον τρόπο σκέψης γιατί έτσι σκεφτόμουν και εγώ όταν η αδερφή μου είχε παρόμοιο πρόβλημα σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια.
Και έλεγα ότι εγώ ποτέ δεν θα κάνω διαίτες και λοιπά.
Να η ειρωνία λοιπόν.
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή?
Και θυμαμαι πως το πίστευα :|
Θα μου πείτε ότι δεν έχει σημασία πόσα κιλα είσαι , σημασία έχει ποιός και τι είσαι σωστά?
Σας πληροφωρω ότι για εμένα (για τον εαυτό μου πάντα) έχει πολύ μεγαλη =/
Εφ.

But mostly I hate the way I don't hate you

I hate the way you talk to me,
and the way you cut your hair.
I hate the way you drive my car,
I hate it when you stare.

I hate your big dumb combat boots
and the way you read my mind.
I hate you so much it makes me sick,
it even makes me rhyme.

I hate it... I hate the way youre always right,
I hate it when you lie.
I hate it when you make me laugh,
even worse when you make me cry.

I hate it when youre not around,
and the fact that you didnt call.
But mostly I hate the way I dont hate you,
not even close
not even a little bit,
not even at all.


Τυχαια χθες είδα την ταινια"10 things I hate about you" και σε μια σκηνή είπε η πρωταγωνιστρια αυτο το ποίημα. Πραγματικα με εκφραζει ΑΠΟΛΥΤΑ.
Μισω περισσοτερο οτι δεν σε μισω καθολου :(
Καθολου όμως. Είσαι τόσο σημαντικός για εμένα.
Ακουγοντας αυτο το ποιημα πηγα να κλαψω πραγματικα :|
Τόσο υπέροχο, με εκφραζει απολυτά...
Και η ταινία πολύ όμορφη :)
Εφ.

It takes a thought to make a word , And it takes some words to make an action

Θελώ να κάνω μια ανάρτηση διαφορετική. Μια αναρτηση που να μην έχει καμια σχέση με αυτόν. Το χρειάζομαι, θέλω να ξεφύγω απο αυτό το θέμα.

Για αυτό θα γράψω για ένα απο τα μελλοντικά μου όνειρα.
Λατρεύω τα ταξίδια. Να γνωριζω καινούργιους τόπους, καινούργιο κόσμο, να ζω όμορφες στιγμές. Πάντα τα λάτρευα τα ταξιδια. Μου άρεσε να ξεφεύγω απο την καθημερινότητα και να ξεκουράζομαι με αυτες τις λίγες όμορφες μέρες των διακοπών μου σε άλλα μέρη. Γιατί γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να γνωρίζω καινούργια πράγματα, ενθουσιάζομαι πολύ με ένα ταξίδι. Ζω για αυτές τις στιγμές.
Το όνειρο μου είναι να επισκεφτώ την Ισπανία λοιπόν. Την λατρεύω αυτην την χώρα. Την γλώσσα τους, την κουλτούρα, τα αξιοθέατα τους, τους Ισπανους (Η), όλαααααα. Θα ήθελα τόσο πολύ να πάω στην Βαρκελωνη, μια περιοχή την οποιά ξεχωρίζω. Θέλω να πάω όσο τίποτα άλλο εκεί :) . Ξέρω ότι μια μέρα αυτό θα γίνει, το πιστεύω, μου αρέσει να ονειρεύομαι. Θέλω τόσο πολύ το πρώτο μου ταξιδι στο εξωτερικό να είναι εκεί.
Λατρεύω την γλώσσα τους. Ήδη έχω αρχίσει να μαθαίνω μέσω απο το Ιντερνετ :)
Όλοι όσοι με ξέρουν το ξέρουν ότι είμαι τρελη με την Ισπανία. Μέχρι και στο μουντιαλ την υποστιρηζα και όλοι το ήξεραν xD .  Απο εκεί είναι και το dream boy μου , ο αντρας μου, ο θεος μουυ <3 ( δεν θελω σχολια 8) ) .
Eπισησ θα ήθελα να παω και στο γηπεδο της αγαπημένης μου ξενης ομαδας, της Barcelona <3
Θα ήθελα τόσο πολύ να τα ζήσω όλα αυτά :)

Ανούσιο το ποστ αλλα ήθελα κάπου να το γράψω. Γιατί απλά μου αρέσει να ονειρεύομαι. :)
Δεν 3ερω αλλα με έπιασε μια ξαφνική θετική ενέργεια :) Ακούγοντας το Life is wonderful νιώθω ένεργεια, θετική, να κυλάει σε κάθε κύτταρο μου :) και με βοηθάει να συνεχίσω γιατί η ζωή είναi wonderful :)

Now I need a place to hide away..

Κάθομαι και βλέπω το live tou Yesterday απο τους Beatles και πραγματικά νίωθω ότι είναι σαν να έχει γραφεί για εμένα. Οι στίχοι. Τι στίχοι θεε μου! Με εκφράζουν απολυτα :|

Yesterday love was such an easy game to play
Now I need a place to hide away.
Oh, I believe in yesterday.

Πραγατικά ανατριχιάζω και τα δάκρυα τρέχουν μόνα τους. Η κατάσταση μας πλεον είναι πολύ μπερδεμένη. Σήμερα βέβαια δεν ήρθε. Ισως για αυτο ήταν μια πιο ήρεμη μέρα, χωρίς τίποτα το σημαντικό να συμβεί. Γιατί απουσίασε απο την ζωή μου. Ίσως και να είναι καλύτερα να μην τον βλέπω καθημερινά. Γιατί αυτό μου προκαλεί πόνο. Όπως χθες.
Χθες που ήταν με εκείνη όλο αγκαλιές, πειραγματα και μαλακιες :@
Και δεν ξερω, δεν νομιζω να ήταν η ιδεα μου, αλλά τον ΄έπιασα να με κοιτάει αρκέτες φορές. Και ήταν με την αλλή. Οκ δεν τα εχουν αλλα εγω ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ να τον βλεπω με άλλες :|
Πλεον πραγματικά δεν ξερω αν αξιζει να γίνομαι έτσι για κάτι που ίσως να μην  μου αξιζει.
Να μην μου αξιζει να τα περνάω όλα αυτά.
Πλέον το πιστεύω σχεδόν γιατί δεν το αντέχω άλλο.
Δεν τον αντέχω άλλο όλον  αυτόν τον πονο.
Αυτήν την αγαπή 'χωρις ανταπόκριση'.
Όσο και αν τον αγαπάω, γιατί μπορώ να το χρησιμοποιησω αυτό το ρημα πλεον μετά απο όλα όσα έχω νίωσει και έχουμε περάσει, πρέπει να τον αφήσω.
Γιατί όλη αυτή η κατάσταση με ποναει πολύ.
Και δεν αντέχω πλεον.
Εφ.

Το ξερώ πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε την σκέψη μου να ορίζεις..

Στο μυαλό μου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απο εσένα. Μια αποτυπωμενη εικόνα σου, που στριφογυριζει συνέχως στο μυαλό μου. Να με κοιτάς και να γυρίζω και να σε βλέπω.
Ωραία όλα αυτά. Αλλα ρε ΜΑΛΑΚΑ με την άλλη απο την τάξη σου τι γίνεται? Γιατί όλο αγκαλίτσες και μαλκιες είστε και πραγματικά θα κάνω φόνο. Και συνεχως αυτές οι εικόνες γυρίζουν στο μυαλό μου και με τρελαίνουν κυριολεκτικά. Δεν φτανεί που την πέφτει σε όλο το σχολείο την πέφτει και σε εσενά.
Ξέρεις πόσο ήθελα να ξεσπάσω βλέποντας όλα αυτά να γίνονται μπροστά μου? Πόσο ήθελα να ΟΥΡΛΙΑΞΩ, ειδικά στο μάθημα ήθελα να ξεσπάσω και δεν μπορούσα. Ήθελα τόσο πολύ να ξεσπάσω. Γιατί μου το κάνεις αυτό? Δεν αντέχω έχω κουραστεί. Ψυχολογικά πάντα. Με πονάει , με πληγώνει. Ίσως ούτε καν να το ξέρεις. Γιατι ξέρω καλά να κρύβομε. Ξέρω καλά να κάνω τους άλλους να πιστευουν ότι είμαι καλά και να κρύβω καλά το πως νιώθω μέσα μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, αλλά για εμένα είναι καλύτερο απο τις ερωτήσεις τύπου "τι έχεις και είσαι έτσι?"
Αλλά πραγματικά θέλω τόσο πολύ να ξεσπάσω. Αυτην την δυνατότητα μου την δίνει και το γράψιμο. Και η μουσική. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτά τα δύο. Θα τρελαινόμουν.
Αλλά ξέρεις και κάτι άλλο? ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ. Κουράστικα με όλην αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να μπει ένα τέλος. Ή χαρούμενο ή όχι. Αν και το βλέπω να πηγαινεί στο 2ο. Γιατί πραγματικά δεν αντέχω άλλο με αυτην την κατάσταση. Μισώ το πόσο σε αγαπάω. Και θα μου πάρει χρόνο να σε ξεπεράσω. Παρά πολύ. Και θα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά να ξέρεις δεν φταίω μόνο εγώ. Σε καμιά περίπτωση. Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό υποφέρω εξαιτίας σου. Πόσο πόνο μου προκαλεί ολο αυτό.

"Μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις..."
Πραγματικά αυτό το τραγούδι... τα λέει όλα. Ένα απο τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ.
Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς την μουσική πραγματικά :|
Την ροκ μουσική <3
Εφ.

Γυρίζω τις πλατες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε.

Ακούγοντας λοιπόν αυτό το τραγούδι εκτελεσμένο απο τους Κατσιμιχαίους ( <3 ) κάθομαι και αφήνω τα δάκρυα να τρέξουν μετά απο δύο μέρες. Η μια μέρα χειρότερη απο την άλλη. Πραγματικά δεν αντέχω. Δεν αντέχω άλλο. Και είναι ακόμα αρχες να φανταστείτε. Θέλω να  ξεσπάσω. Το χρειάζομαι. Χθες ήμουν ακόμα χειρότερα. Αλλά δεν είχα τον χρόνο ουτέ το κουράγιο να γράψω.

Είμαι τρίτη γυμνασιού. Σε μια τάξη που όπως είχα πληρωφορηθεί δεν ήταν και απο τις ποιο δύσκολες που έχει περάσει ένας μαθητης. Απο φίλους/ αδερφή/ ξαδέρφια μου είχαν πει ότι δεν ζορίστηκαν και πολύ. Το θυμάμαι και εγώ. Αλλά όπως είπα ήταν. Πλέον για εμένα δεν είναι. Αυτό βλέπω. Αυτό βιώνω. Όλοι έχουν απαιτήσεις. Πολύ υψηλές απαιτήσεις απο εμένα. Που πραγματικά δεν ξέρω πλέον αν μπορώ. Τρέχω όλη την μέρα. Σχολείο, τεστ στο σχολείο, συγκεκριμένα χθες γράψαμε τρια, και να φανταστήτε ήμαστε ακόμα στην "αρχη". Μετά σπίτι, το πολύ να καθήσω μια ώρα απο οταν έρθω, βλέπετε μετά έχω να διαβάσω ΟΛΑ αυτά που μας έχουν βάλει με το ΑΘΛΙΟ κυριολεκτικα πρόγραμμα που μας έχουν βγάλει (προσορινά λένε.) Συν το ότι έχω 2 ώρες επι 3-4 μερες την εβδομάδα φροντιστήριο αγγλικών γιατί πάει για Lower φέτος, οπότε και άλλο διάβασμα. Και χρόνος για εμένα? Γυρνάω σπίτι μου 9 ωρά το βράδυ και δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί. Έχω αρχίσει να απογοητεύομαι. Δεν ήταν τα όνειρα μου έτσι. Θέλω να περάσω μια ωραία εφηβική ζωή, όχι μόνο διάβασμα και υποχρεώσεις. Εγω πως στο διαολο θα ανταμιφθώ? Α ναι ξέρω. Θα περάσω σε ένα πανεπιστήμιο, τα οποιά απο ότι ακούσαμε στην τηλεοράση θα πρέπει και να πληρώνουμε για να σπουδάσουμε (έλεος δηλαδη, όχι ότι εμείς έχουμε προβλημα σε αυτό, για τουςγονείς μου ενα απο τα βασικότερα πράγματα είναι οι σπουδες μου και δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν, αλλά υπάρχουν κάποιο που δεν μπορούν, και εμένα όλο αυτό περι πληρωμής πανεπιστημίων μου ακουγετε γελοίο. Γιατί ρε Γιωργάκη μόνο αυτοί που έχουν την οικονομική κατάσταση θα μπορούν να μορφώνονται. Αλλά να μου πείτε στην χώρα που ζούμε....) και μετά απο το πανεπιστήμιο? Θα δουλέψω? 'Η μηπως ανεργία όπως ο υπόλοιπος κόσμος? Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνει αυτό. Έχω όνειρα, έχω φιλοδοξείες, που από ότι φαίνεται εδώ δεν μπορώ να τις α3ιοπιήσω. Αρχίζω ήδη να κουράζομαι, και είναι ακόμα αρχή. Η αδερφή μου, που πριν 4 χρόνια πήγαινε τρίτη γυμνασιού, σε καμία περίπτωση δεν είχε τόσο πιεσμένο πρόγραμμα. Το θυμάμαι καλά.
Και πραγματικά τους καθηγητές μας δεν του καταλαβαινω. 3 τεστ την ημέρα και τους το λέμε ότι δεν μπορούμε. Και αυτοί απλά λένε "Δεν με νοιάζει" Τι δεν σε νοιάζει γαμώτο μου??? Τι?? Εδώ είσαι γιατί, υποθετικά σε νοιάζει. Έστω και λίγο , λίγοοο γαμωτό δεν σας νοιάζει? 

Πραγματικά αυτά είχα να πω. Ενα απλό ξέσπασμα. Μπορεί να φανει υπερβολικό. Για εμένα όμως έτσι είναι.

"το πλοιο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε" <--- τι στιχος <3

Εφ.

Nobody said it was easy..

Ξερεις προσπαθω να κάνω μια καινουργια αρχη. Μια αρχη χωρις εσένα. να παω πίσω στην αρχη. αλλά δεν με αφήνεις να το κάνω. Εκτως ότι για εμένα είναι τρομερά δυσκολό εσύ... εσυ με κοιτάς στα διαλλειματα, μου χαμογελάς, μου μιλας.. και δεν με αφηνεις να σε αφήσω. είσαι με αλλη γαμω.το γιατι μου το κανεισ αυτό? με πονάει. με πονάει. γιατι σε αγαπάω. δεν το λέω συχνα αυτό. μόνο εσύ με έχεις κανει να το νίωσω αυτό. δεν στο εχω πει ποτέ. δεν 3ερω αν θα το βρω το θαρροσ να στο πω τελικα.

Μια καινούργια αρχη χρειάζομαι. θέλω κάποιον που να με αγαπήσει. δεν μου το έχεισ δώσει ακόμα αυτό. μου είναι δύσκολο να αγαπάω κάποιον χωρισ ανταπόκριση πλεον.
 
θέλω μόνο να είσαι καλά. και χωρισ εμενα. εγώ πρέπει να πάω πίσω στην αρχή. είναι δυσκολο για εμένα. θέλω όμωσ να σου ζητήσω να μην με πονέσεισ αλλό. δεν νομίζω να έχω κάτι τόσο κακο που να α3ίζω τόσο πόνο.
Αν τελικα προσπαθησω να σταματησω να σε βγαλώ απο το μυαλό μου ελπίζω να είσαι καλά.
                                                                                      σε σενα που ποτέ δεν θα το διαβασεις αυτό
Εφ.
*μπερδεμενο ποστ, συγνωμμη που βγηκε ετσι και δεν γραφω τώρα τελευταια αλλα δεν προλαβαινω :|

Oh take me back to the start.

Αυτός είναι και ο τίτλος του blog μου. Να πάω πάλι απο την αρχή. Να κάνω μια νέα αρχή. Μακρυά απο άτομα που με κάνουν να πονάω, να κλαίω. Μια αρχή με άτομα που πραγματικά με αγαπάνε. Που με κάνουν να γελάω. Ναι μια νέα αρχή χρειάζομαι. Όμως.. είναι τρομερά δύσκολο. Τρομερά δύσκολο να αφήσω πίσω μου όλες αυτές τις αναμνήσεις που με κάνουν να χαμογελάω, να νίωθω ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα, που με κάνουν να κλαίω γιατι θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Μου είναι τρομερά δύσκολο να τον αφήσω πίσω μου. Γιατί όσο και να προσπαθώ, η παρουσία του στο σχολείο δεν με αφήνει. Όταν με κοιτάει πραγματικά νιώθω ένα συναισθημά που μόνο αυτός με έχει κάνει να νίωσω. Ένα περιέργο συναίσθημα που πραγματικά δεν μπορώ να το περιγράψω.
Μια μέρα πριν αρχίσουμε το σχολείο ήμουν στο κρεβάτι μου με τα ακουστικά ακούγοντας μουσική απο το mp3 μου <3. Το αλμπουμ In rainbow των Radiohead. Συγκεκριμένα το All I need. Σκέφτομουν διάφορα και παράλληλα ένιωθα ένα σφίξιμο σε όλο μου το στήθος, την καρδια μου να χτυπάει ποιο γρήγορα και στο μυαλό μου να κυριαρχεί μόνο ένα όνομα και μόνο μια φιγούρα. Πραγματικά χρειαζόμουν τόσο πολύ να τον δω. Και όταν τον είδα. Πραγματικά η καρδία μου πήγε να φύγει απο την θέση της. Πότε δεν έχω νίωσει έτσι για κανέναν αλλόν. Κατα την διάρκεια τησ διαδρομής την πρώτη μέρα ένιωθα ένα σφί3ιμο στο στήθος κ στην καρδιά,  ένα αγχος που δεν έχω 3ανανιώσει έτσι. Και όταν τον είδα πραγματικα... Δε μπορώ να περιγράψω πως ένιωθα. Απο την μια χαιρόμουν που είχα να τον δω τόσο καιρό και επιτέλουσ ήταν απέναντι μου απο την άλλη όμως, ή3ερα ότι είναι με άλλην τώρα και ένιωθα κάπως. Ήθελα να τον κάνω να ζηλέψει. Αλλά όταν με κοιτούσε πραγματικά ήταν πολύ δυσκολο, Και η παρεα μου ήταν ακριβως απέναντι στην δικιά του. Και συνεχως οι ματιές μας συναντιοντουσαν. Επίσης έγινε κάτι που κάποιος άνετα θα το χαρακτίρηζε ανόητα αλλά για εμένα ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που ένιωσα πολύ περίεργα. Δεν έχω 3ανανίωσει έτσι ;|
Είμασταν έ3ω απο το σχολείο, μπροστα απο τα κάγκελα, και αυτόσ με την παρέα του λίγο ποιο πέρα. εγώ ήμουν ακουμπισμένη πίσω στα κάγκελα και έκανα 3-4 βηματα  ποιο μπροστά να πω κάτι σε μια κοπέλα. Δεν πέρασαν 2 λέπτα και με μικρά βήματα προσ τα πίσω και πήγα να ακουμπήσω τα χέρια μου στο πεζούλι. Αλλά το αρίστερο μου χέρι ακούμπησε αυτόν. Ήταν εκει και μιλούσε με κάποιουσ που ήταν στην αυλη. Δεν είχα καταλάβει πότε πήγε εκεί. Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνάει όλο μου το σώμα και η καρδία μου χτυπούσε σαν τρελή. Ποτέ δεν έχω 3ανανιώσει έτσι με ένα απλο άγγιγμα. Ποτέ. Για αυτό πιστεύω ότι θα μου είναι τρομερά δύσκολο να προσπαθήσω να τον 3εχάσω.

Eφ.

Give me reason but don't give me choice. 'Cause I'll just make the same mistake again.

Πραγματικά δεν ξέρω γιατί πάτησα νέα ανάρτηση. Δεν ξέρω. Γιατί σε αυτό που μολις είδα κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει, κανείς δεν μπορεί να με κάνει να νίωσω καλύτερα. Ίσως γράφοντας να νίωσω καλύτερα. Δεν ξέρω θα δείξει.
Το πρωί που άνοι3α το καταραμενο το facebook ήταν το πρώτο πράγμα που είδα. Άλλα3ε την προσωπικη του κατάσταση και απο single έβαλε is engaged to Αlexann .. . Ναι με εκείνην την Αλε3 που ήταν όταν τον είδα μετα απο τόσο καιρό. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πραγματικά. Τα έχουν? Μα δεν γίνετε αυτη είναι στην Αγγλία αυτός στην Ελλάδα. Ίσως να το έβαλαν όπως κάνον όλοι σαν φίλοι. Ίσως και όχι. Πραγματικά δεν ξέρω :| . Θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχυεί. Γιατί αν ισχυεί πραγματικα... :(
Θέλω τόσο πολύ να κλάψω. Να κλάψω να κλάψω. Μα πραγματικά δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Θέλω να ουρλιάξω, όσο ποιο δυνατά γίνεται. Θέλω τόσο πολύ να σπάσω κάτι. Δεν ξέρω πραγματικά πως νιώθω. Θέλω τόσο πολύ να πιστέψω ότι δεν ίσχυει κατι τέτοιο και ότι είναι μόνο φίλοι. Αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Eίμαι τόσο μπερδεμένη. Και αυτό το ποστ επίσης χάλια. Μην με παρεξηγήτε. Απλά θελώ να ξεσπάσω κάπου. Και ευτυχώς υπάρχει και αυτό το μπλογκ. Πονάω και μόνο στην σκέψη ότι είναι με άλλη. Μπορεί ομως να είναι αλήθεια. Σε 5 μέρες θα τον δω.Θα καταλάβω.

Κορίτσια... Άκυυρο. Άκυρο όλο το πόστ. Μιλούσα με την κολλιτή μου. Και μου είπε ότι τους είχε δει πριν λίγο καιρό όταν αυτη είχε έρθει εδώ για διακοπές και τους είδε να προχωρανε αγκαλια και να την.. φιλάει. Τώρα μπορώ να κλαψω και έχω λόγο, μπορώ να ουρλιάξω, έχω κάθε λόγο να είμαι στεναχωρημένη. Δεν αντέχω άλλο να αγαπάω κάποιον τόσο πολύ και να μην έχω ανταπόκριση. είναι το χειρότερο. Ίσως πρέπει να τον αφήσω πίσω μου να κάνω μια νέα αρχή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο όμως για εμένα γιατί τον ΑΓΑΠΑΩ. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Δεν έχω λέξεις να περιγράψω το πως νιώθω. Απλά πονάω. Πονάω τόσο πολύ.

Saw the world turning in my sheets and once again I cannot sleep.
Walk out the door and up the street; look at the stars beneath my feet.
Remember rights that I did wrong, so here I go.

Εφ.

Wake me up when semptember STARTS (:

Επιτέλους έφυγε η χειρότερη εποχή του χρόνου και έκανε την εμφάνιση της. Και καλύτερη δεν μπορούσε να είναι <3. Φυσούσε όλη την ημέρα, μάλιστα και το βράδυ έβρεξε. Γύρω στις 2.30 , 1 Σεμπτεμβριου πάντα :Ρ Σε facebook, twitter, και λοιπά όλοι βάζανε το Wake me up when Sempember ends, ανανέωναν τα status τους και έλεγαν καλο μηνα, που σε άλλους άρεσε που ήρθε και σε άλλους όχι. Εγώ ανοικω σε αυτούς που άρεσε (:
Για εμένα ήταν μια πολύ σημαντική ημέρα. Γιατί εκτός απο ότι μπήκε η 2η αγαπήμενη μου εποχή, πριν απο 3 χρόνια είχα αρχίσει το μπαλέτο. Και χτες έπειτα άπο 3 χρόνια έβαλα πουέντ! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόο καιρό περιμενα αυτήν την ημέρα. Με ποση ανυπομονησία. Γιατί πάντα ήταν το όνειρο μου να χορεύω στις πουέντ και τώρα θα μπορώ να το κάνω πραγματικότητα. Έβγαλα και μια φωτογραφία. Χάλια βγήκε, ο φωτισμος, δεν φαινεται το προσωπο μου, φοραω τζην σορτσακι και πουεντ μαζι, αλλα είναι η πρωτη που έβγαλα και θέλω να την βάλω.

Μονο τα ποδια μου φαινονται καλα χαχα. Παντως υποχομαι να βγαλω και καλυτερες :Ρ. Ένα απο τα όνειρα μου βγήκε πραγματικότητα και είμαι παρα πολύ χαρούμενη για αυτό.

Οι μέρες πέρνανε και θα τον δω. Δεν μπορώ να περιμένω (:
Ααα.. Και καλο μηνα σε όλους :)
Εφ.

Hey you, out there in the cold,Getting lonely, getting old, Can you feel me?

Δεν ξέρω γιατί κάνω αυτό το ποστ. Απλά θέλω κάπου να τα πω.
Χτες βράδυ ήμουν στο μπάνιο κλασικά με 2 ακουστικά στα αυτία και είχα τελειώσει το ντουζ μου. Άκουγα ένα τραγουδι απο τους Radiohead(<3) τελείωσε και προχώρησε μόνο του. River flows in you. Η μελωδία απο το πιάνο αντηχούσε δυνατά στα αυτία μου και μου θύμισε τον χειμώνα. Τον χειμώνα του 2010. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρεύτη. Είχαν αλλάξει πολλά. Και μου ήρθαν οι αναμνήσεις ενός χρόνου πρίν. Σεμπτεμβριος 2009. Έχουν αλλάξει τόσα πολλά πραγματα απο τότε. Και για αυτό θα τα γράψω όλα εδώ (εντάξει ίσως όχι και όλα, τα ποιο σημαντικά, αυτά που θεωρώ εγώ ποιο σημαντικά.)
* Διατροφικές διαταραχές. Πέρσυ τέτοια εποχή είχα αρχίσει δίαιτα. 54 κιλά ήμουν. Τα λιγότερα που έφτασα ήταν 44 ίσως και 43 τον Μαιο. Τώρα είμαι γύρω στα 46 ή και 47, πραγματικά ΦΟΒΑΜΑΙ να ανέβω στην ζυγαριά. Ποτέ δεν ήμουν ευχαριστημένη με το σώμα μου. Ούτε και τώρα. Για αυτό θα ξαναρχίσω. Θέλω όταν 3ανανέβω στην ζυγαριά να είμαι 44 όποιο και αν είναι το τίμημα. Θα μου πείτε ένας αριθμός είναι. Για εσας ναι αλλά για εμένα έχει μεγάλη σημασία. Ατομά που έχουν βιώσει παρόμοια κατάσταση σίγουρα με καταλαβαίνουν. Έχω κάνει πολλές μαλακιές για να αδυνατίσω, έχω σιχαθεί τον εαυτό μου, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω. Φοβάμαι πως αν φαω λίγο παραπάνω θα παχυνω. Και πραγματικά φοβάμαι έστω για το ένα κιλό που θα πάρω. Τον Ιούνιο είχα μια συζήτηση με την κολλιτή μου που είχε καταλάβει ότι κάνω δίαιτα. Με είχε αναγκάσει να της μιλήσω και εγώ της τα είπα. Όχι όλα, σε κανέναν δεν μπορώ να πω τι έχω κάνει με όλες τις λεπτομέριες. Αυτή με έκανε να 3αναρχίσω να "τρωω". Σε καμία περίπτωση βέβαια όπως έτρωγα το 2009 αλλά σε καμια περίπτωση όπως τον χειμώνα. Το έχω μετανίωσει τώρα για αυτό θα 3αναρχίσω. Η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί απο όλο αυτό αλλα μου είναι πολυ δύσκολο να το σταματήσω.



* Ερωτεύτηκα. Αγάπησα πραγματικά. Αλήθεια τον αγαπήσα όσο κανέναν άλλον. Δεν έχω νίωσει για κανέναν αλλον έτσι. Και πέρσυ ήμουν ερωτευμένη μαζί του αλλά φέτος τον ΑΓΑΠΗΣΑ. Ήταν αυτός που πάντα ήθελα. Ακούγαμε την ίδια μουσική, είχε τον χαρακτήρα που λάτρευα σε ένα αγόρι, και πραγματικά ότι και αν πω για αυτόν για εμένα είναι λίγο. Απλά τον λατρεύω. Μου έδινε ελπίδες, πραγματικά. Μέχρι εκείνη την κρύα μέρα του χειμώνα. Που τα έφτιαξε με αυτήν. Πόνεσα. Πόνεσα όσο ποτέ άλλωτε. Με πλήγωσε τόσο πολύ, ένιωσα ότι τα έχασα όλα. ήμουν σε χάλια ψυχολογική κατασταση, μια απο τις χειροτερες περιοδους της ζωης μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που τους ειδα να φιλουνται. περνούσα απο δίπλα τους και αυτος την φίλησε και κοιτούσε εμένα. Πονέσε τόσο πολύ αυτό. Μετά απο περίπου 3 εβδομάδες τα χάλασαν. Αναμενόμενο ήταν αλλά εγώ είχα πονέσει όσο ποτέ άλλωτε. Τον αγαπάω ακόμα, πάρα πολύ, πολλοι μου έχουν πει ότι ταιριαζουμε <3, αλλά φέτος έχω βάλει στόχο να του δεί3ω ότι εγώ τον αγαπάω. Μπορεί να πονέσει, μπορεί και όχι, ποιός ξέρει? Αν όμως δεν το προσπαθήσω δεν θα το μάθω ποτέ.

* Κατάλαβα ποια είναι τα το3ικά ατομα στην ζωή μου και μου έκαναν κακό και τα έδιωξα. Δύσκολο στην αρχή αλλά α3ιζε τον κοπο. Πλέον έχω καταλάβει ότι δεν ά3ιζουν τέτοια άτομα και έχω άτομα δίπλα μου που με αγαπάνε και νοίαζονται πραγματικά για εμένα. Και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενη που έχω τέτοια άτομα κοντά μου.

Αυτά μπορώ να πω ήταν τα βασικά. Και λέω τα βασικά γιατί έγιναν και άλλα που δεν έχω το κουράγιο να τα πω. Όπως και να έχει πιστεύω ότι με ωρίμασαν και με έκαναν να μην με νοιαζει τι θα λένε οι άλλοι για εμενα. :)
Κλεινοντας αυτό το ποστ θέλω να βάλω και ένα τραγούδι που σημαίνει πολλά για εμένα, το άκουγα για πολυ καιρο τον χειμώνα.

Το λατρεύω, την μελωδια, τους στίχους, το βίντεο το οποίο με κάνει να ανατριχιαζω, το λατρεύω απλά. (Όπως εχετε καταλάβει η μουσική είναι ένα απο τα ποιο σημαντικά κομμάτια της ζωης μου <3 )

Εφ.

All the pictures have all been washed in black, tattooed everything...

Ναι και κάπως έτσι φτάνει το τέλος του καλοκαιριού. Με εμενα να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι ου με 2 ακουστικά στα αυτία που ακούγονται live oi Pearl Jam να μου τραγουδάνε το Black. Ναι αυτό ήταν το τραγούδι που άκουγα συνεχώς αυτό το καλοκαίρι. Που ξέρω ότι σε κάποια χρόνια όταν θα το ξανακούσω θα μου θυμίζει αυτό το καλοκαίρι. Είναι πραγματικά τρομερό τραγούδι που μου απο την πρώτη φορά που το άκουσα κόλλησα.
I know someday you'll have a beautiful life, I know you'll be a star in somebody else's sky, but why can't it be mine?
Για εμένα αυτός ο στίχος σημαίνει πάρα πολλά. Σαν να έχει γραφτεί για εμένα. Έχω κλάψει πολύ με αυτό το τραγούδι, αυτός είναι ένας λόγος που έχει στιγματίσει αυτο το καλοκαίρι για εμένα.
Περίμενα πολύ καιρό να τελείωσει το καλοκαίρι. Δεν είναι η εποχή μου. Αγαπάω φθινόπωρο-χειμώνα <3. Λατρευω τις φθινοπωρινές βροχες. Να κοιτάω έξω απο το παράθυρο την βροχή και να ακούω μουσική. Πόσο μου έχει λύψει. Και αυτός μου έχει λύψει. είναι ένα σημαντικό κομμάτι στην ζωή μου που το καλοκαίρι μου το στέρησε. για αυτό περίμενα ανυπόμονα μέχρι να τελειώσει.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω για τον χειμώνα. Γιατί ότι και να πω είναι λίγο. Προς το παρών μου αρκουν και αυτοι οι 2-3 λόγοι που ανέφερα για να έρθει.  Απλά το λατρεύωω <3
Χτες βραδυ θυμήθηκα πως ήμουν ένα χρόνο πριν και τι είχε συμβει σε αυτό το διαστημα. Και συνηδητοποίησα ότι έχουν αλλά3ει πολλά πραγματα που θα τα αναλύσω σε άλλο ποστ :)


Eφ.

Everyone has been burned before, everybody knows the pain.

Είχαμε βγει χτές το βράδυ με την παρέα μου. Είχαμε καθήσει σε ένα μπαρ που έπαιζε ροκ μουσική. Είχε τραπεζάκια μέσα αλλά και έξω. Εμείς καθήσαμε σε ένα έξω. Είχα μάθει ότι είχες έρθεςι χτες και υπήρχε περίπτωση να σε έβλεπα. Είχα πάρει μια μπύρα και έπινα. Στο μαγαζί έπαιζε το The only one I know. Σιγοτραγουδούσα τους στίχους και κοιτούσα τον κόσμο που περνούσε και σε σκεφτόμουν. Οι άλλοι δίπλα μου γελούσαν, μιλούσαν αλλά τραγουδούσαν. Και τότε σε είδα. Μετά απο τόσο καιρό. Περίπου 2 μήνες. Ήσουν τοσο όμορφος, τόσο ανέμελος. Δίπλα σου ήταν η Αλε3. Η φίλη του απο την Αγγλια. Που δεν 3έρω τι παιζει ανάμεσα σας. Αν είστε μονο φιλοι ή κατι παραπάνο. Στο Facebook δεν έχω δίνει τίποτα παραπάνο. Εγώ σε κοιτούσα αλλά στην αρχή δεν με είδες. Μιλούσατε για το που θα κάτσετε με όλη την παρέα. Και τότε με είδες. Σταμάτησες να μιλάς και με κοιτούσες. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απο πάνω σου. Η Αλε3 σε σκούντηξε και τότε την κοίταξες για λίγο και μετα ξανα εμένα. Οχι δεν το άντεχα αυτό. Ήθελα να πάω εκεί και να σε αγκαλιάσω. Να σου πω ότι σε αγαπάω. Αλλα φυσικά δεν μπορούσα. Ήπια μια μεγάλη γουλια μπύρα και έφυγα απο εκεί. Σε καμια περίπτωση δεν μπορούσα να σε βλέπω να με κοιτάς και να είσαι με αυτήν και τους άλλους. Πήγα μέσα στο μπαρ και πειρα ένα ποτο. δεν θυμάμαι τι ήταν. όταν γύρισα δεν ήσουν εκεί.


Everyone has been burned before, everybody knows the pain
Everyone has been burned before, everybody knows the pain

όλο το βράδυ άκουγα αυτό το τραγούδι απο το Ipod. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Επιτέλους σε ειχα δει. Αλλα με παρα3ένεψε η συμπεριφορά σου. Αλήθεια. Γιατί έκατσες και με κοιτούσες έτσι? 

Δεν ξέρω είμαι μπερδεμένη. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουρία είναι ότι μου είχες λύψει τόσο πολύ και η εικόνα σου φιγουυράρει συνεχως στο μυαλό μου.

Εφ.

So if you love me let me go.

Χτες αργά το βράδυ πρίν κοιμηθώ άκουγα μουσική απο το Ipod. Και ακουγα το snuff απο slipknot.
Και σε σκεφτόμουν. Και έκλαιγα. Έκλαιγα για αναρωτίομουν αν με αγάπησες ποτε. Αλήθεια ένιωσες τίποτα για εμένα τόσο καιρό? Ή μου έδειχνες άλλα? Γιατί δεν ήμουν τρελή, δεν τα έβλεπα μόνο εγώ αυτά. Θυμόμουν ότι έγινε όλο τον χειμώνα και έκλαιγα βουβά. Γιατί μου είχες δείξει ότι με ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ. Άλλα πραγματικά δεν ξέρω αν με αγάπησες ποτέ. Είμαι τόσο μπερδεμένη. Όταν τα είχες φτίαξει με αυτήν δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πόνεσα. Πόσο πόνεσα να σε βλέπω αγκαλία με αυτήν, πόσο πόνεσα να σε βλέπω να την φιλάς και να κοιτάς ΕΜΕΝΑ. Πάντα πονούσα για εσένα, ακόμα και όταν χωρίσατε, τις πρώτες μέρες που ήσουν χάλια πονούσα για εσένα. Πες μου ποία άλλη θα πονούσε αν σε έβλεπε να χωρίζεις? Καμία φυσικά. Όσο εγωιστικό και αν ακούγετε πιστεύω ότι καμία δεν θα σε αγαπήσει όσο εγώ. Αλήθεια θα ήθελα να βρεθεί κάποια που να σε αγαπήσει ποιο πολύ απο μένα αλλά 3ερω ότι δεν θα γίνει..
Όλο το καλοκαίρι δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλυψες που ήσουν στην Αγγλία. Και χτες ΄ήρθες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θέλω να σε δω.
Πόσο πολύ σε αγάπησα ποτε δεν θα το μάθεις. Απλά το 3έρω. Θέλω μόνο να είσαι καλά.


Bury all your secrets in my skin
Come away with innocence
And leave me with my sins
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage
For what resembles rage again

Εφ.

So.. Here I am :)

Δεν ξέρω γιατί άρχησα να γράφω. Απλά το έχω ανάγκη. Χρειάζομαι να γράφω αυτά που νίωθω. Γιατί είμαι σε χάλια ψυχολογική κατάσταση και χρειάζομαι βοήθεια.

Λίγα πράγματα για εμένα: ΑΓΑΠΑΩ την μουσική. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική. Ροκ μουσική βέβαια.Παίζω ηλεκτρική κιθάρα, αγαπάω τα ταξίδια, λατρεύω να χορεύω, αγαπάω τον Alex Turner και τον Matthew Bellamy, και αγαπάω την βροχή.

Ααα και είμαι ερωτευμένη. Πολύ ερωτευμένη. Ίσως το χειρότερο. Βέβαια αυτό θα το αναλύσω σε άλλο πόστ.

 Εφ.