Γυρίζω τις πλατες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε.

Ακούγοντας λοιπόν αυτό το τραγούδι εκτελεσμένο απο τους Κατσιμιχαίους ( <3 ) κάθομαι και αφήνω τα δάκρυα να τρέξουν μετά απο δύο μέρες. Η μια μέρα χειρότερη απο την άλλη. Πραγματικά δεν αντέχω. Δεν αντέχω άλλο. Και είναι ακόμα αρχες να φανταστείτε. Θέλω να  ξεσπάσω. Το χρειάζομαι. Χθες ήμουν ακόμα χειρότερα. Αλλά δεν είχα τον χρόνο ουτέ το κουράγιο να γράψω.

Είμαι τρίτη γυμνασιού. Σε μια τάξη που όπως είχα πληρωφορηθεί δεν ήταν και απο τις ποιο δύσκολες που έχει περάσει ένας μαθητης. Απο φίλους/ αδερφή/ ξαδέρφια μου είχαν πει ότι δεν ζορίστηκαν και πολύ. Το θυμάμαι και εγώ. Αλλά όπως είπα ήταν. Πλέον για εμένα δεν είναι. Αυτό βλέπω. Αυτό βιώνω. Όλοι έχουν απαιτήσεις. Πολύ υψηλές απαιτήσεις απο εμένα. Που πραγματικά δεν ξέρω πλέον αν μπορώ. Τρέχω όλη την μέρα. Σχολείο, τεστ στο σχολείο, συγκεκριμένα χθες γράψαμε τρια, και να φανταστήτε ήμαστε ακόμα στην "αρχη". Μετά σπίτι, το πολύ να καθήσω μια ώρα απο οταν έρθω, βλέπετε μετά έχω να διαβάσω ΟΛΑ αυτά που μας έχουν βάλει με το ΑΘΛΙΟ κυριολεκτικα πρόγραμμα που μας έχουν βγάλει (προσορινά λένε.) Συν το ότι έχω 2 ώρες επι 3-4 μερες την εβδομάδα φροντιστήριο αγγλικών γιατί πάει για Lower φέτος, οπότε και άλλο διάβασμα. Και χρόνος για εμένα? Γυρνάω σπίτι μου 9 ωρά το βράδυ και δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί. Έχω αρχίσει να απογοητεύομαι. Δεν ήταν τα όνειρα μου έτσι. Θέλω να περάσω μια ωραία εφηβική ζωή, όχι μόνο διάβασμα και υποχρεώσεις. Εγω πως στο διαολο θα ανταμιφθώ? Α ναι ξέρω. Θα περάσω σε ένα πανεπιστήμιο, τα οποιά απο ότι ακούσαμε στην τηλεοράση θα πρέπει και να πληρώνουμε για να σπουδάσουμε (έλεος δηλαδη, όχι ότι εμείς έχουμε προβλημα σε αυτό, για τουςγονείς μου ενα απο τα βασικότερα πράγματα είναι οι σπουδες μου και δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν, αλλά υπάρχουν κάποιο που δεν μπορούν, και εμένα όλο αυτό περι πληρωμής πανεπιστημίων μου ακουγετε γελοίο. Γιατί ρε Γιωργάκη μόνο αυτοί που έχουν την οικονομική κατάσταση θα μπορούν να μορφώνονται. Αλλά να μου πείτε στην χώρα που ζούμε....) και μετά απο το πανεπιστήμιο? Θα δουλέψω? 'Η μηπως ανεργία όπως ο υπόλοιπος κόσμος? Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνει αυτό. Έχω όνειρα, έχω φιλοδοξείες, που από ότι φαίνεται εδώ δεν μπορώ να τις α3ιοπιήσω. Αρχίζω ήδη να κουράζομαι, και είναι ακόμα αρχή. Η αδερφή μου, που πριν 4 χρόνια πήγαινε τρίτη γυμνασιού, σε καμία περίπτωση δεν είχε τόσο πιεσμένο πρόγραμμα. Το θυμάμαι καλά.
Και πραγματικά τους καθηγητές μας δεν του καταλαβαινω. 3 τεστ την ημέρα και τους το λέμε ότι δεν μπορούμε. Και αυτοί απλά λένε "Δεν με νοιάζει" Τι δεν σε νοιάζει γαμώτο μου??? Τι?? Εδώ είσαι γιατί, υποθετικά σε νοιάζει. Έστω και λίγο , λίγοοο γαμωτό δεν σας νοιάζει? 

Πραγματικά αυτά είχα να πω. Ενα απλό ξέσπασμα. Μπορεί να φανει υπερβολικό. Για εμένα όμως έτσι είναι.

"το πλοιο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε" <--- τι στιχος <3

Εφ.