΄Κάθεεεε βραδυ... κάθε βράδυ... τον βλεπω στα ονειρά μου... κάθε βραδυ... τον... j.k.
Fuck, τελικά ειχα δεθεί τοοοοσο πολυ με αυτο το ατομο.. και ισωως να μην έπρεπε.. γιατι τώρα τον χανω.. και πονάω.. γιατι μου λύπει... τα πάντα μου τον θυμιζουν... μου λυπεί ο ηχος της φωνής του, ολα όσα μου έλεγε, μου λύπουν όλα... ΓΑΜΩΤΟ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.... νιωθω αδυναμη να το αντιμετωπισω... θελω... να ερθουν πισω οι μερες που ηταν ακομα στην ζωή μου.. νιωθω άδεια....θελω... οσο τιποτά αλλο... να τον δω... να φανταστήτε βλέπω στα προσωπα αλλων ανθρωπων αυτoν.. :|
το οτι τον βλέπω καθε βραδυ... ειναι τοσο σημαντικό για εμενα.. γιατι ειναι σαν να τον νιωθω εκει.. μαζι μου... ειναι τοσο αληθινα.. τα ονειρα που βλεπω... ειναι ο ιδιος .. δηλαδή ετσι νίωθω....
Τελικα ειναι παραα πολυ πιο δυσκολο απο ότι νόμιζα...
υγ. Καλο μήνα.. :)
Εφ.
Το είχα πάθει 2 συνεχώμενα χρόνια. Ήμουν ψυχολογικά ΧΑΛΙΑ. Απλώς έφυγε από κοντά μου..
ReplyDeleteΔε θα σου πω να προσπαθήσεις να ξεχάσεις, δεν γίνεται. Πάντα ένα κομμάτι του μένει μέσα σου. Το μόνο που θα σου πω είναι να το αφήσεις λίγο στην άκρη! Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να βγεις να διασκεδάσεις να γνωρίσεις κόσμο και σιγά σιγά θα επουλωθούν οι πληγές σου. :)
Καλό μήνα και καλή ανάρωση..
Κατερίνα 2 χρόνια;; :|
ReplyDeleteειναι πολλά.. :(
ελπιζω να εισαι καλυτερα...
:)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!με βοηθουν πολυ αυτα που μου ειπες!<3
ευχαριστω.:)