όχι την μέρα που σε γνώρισα..την μέρα που ουσιαστικά αρχισάν όλα για εμένα...
20/1. επτά μήνες.. επτά ολοκληροι μήνες... και έχω βιωσει τόσα πολλά..τοσα καινούργια συναισθηματά...δεν μπορώ αλλο... ναι εντάξει καλά περνάω τώρα τελευταια..αλλα κενό..μετά κενό.. κενό.....δεν μπορώ να κάνω κάτι αλλο για την απουσία σου..ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ. τα παντά μου τον θυμιζουν. τα παντά τα πάντα όμως... και αυτο δεν το μπορώ.... μου λύπει... θελώ να κατσώ να γράψω πολλά... είμαι κουρασμένη τώρα... αλλά ηθελά πραγματικά να γραψω κατί... ασυναρτησιές πάλι.... ελπίζω να με καταλαβετέ λιγό....μην με κρινετέ ασχημα..δεν ημουν πάντα ετσι.. δεν θελω να ξαναδεθω παλι με ατομό τοσο πολυύ... φοβάμαι..γιατι αγαπάω το χάνω.. πάντα...και δεν το αντέχω..ειναι επώδυνο..πανω που παω να γινω καλά..μακαρι να ήσουνν εδώ......
Εφ.
No comments:
Post a Comment