Lovely bones...

Δεν ξερω, ισως να ειναι και άρρωστο...ίσως ειναι αρρωστό που μου αρεσούν τοσο να φαινονται τα κοκκαλα μου... που μου αρέσει τοσο το κενό ανάμεσα στα πόδια, οι αδύνατοί ώμοι.. αλλα τα κόκκαλα... όταν φαινονταί περισσότερο σε αλλες κοπέλες.. τα ζηλευω τόσο πολύ...

Πότε δεν ήμουν χοντρή..αδύνατη και κανονική... ποτέ μου όμως δεν ήμουν αρκετά αδυνατη..

αρκετά ώστε να είμαι εγώ ικανοποιημένη..

έχω μάθει να ζω με μια διαίτα, να προσεχώ τι τρώω... και όταν τρώω παραπανω.. τυψεις... 

τρελες τυψεις.. αυτες με οδηγησάν στο να βγαζω ότι τρώω αν αυτο υπέρβαινε τον αριθμο που έπρεπε να καταναλωνω καθημερινά.. μπορεί να το έχω σταματησεί τον τελευταίο καιρο γιατι περιτρυγιριζομαι απο πολύ κοσμό και δεν μπορώ.. θα με καταλαβουν... αν και οι τυψεις με σκοτώνουν...

επίσης αυτό που δεν αντέχω είναι ότι η μαμά μου ελεγχεί τι τρώω και με πιεζει να τρωω παραπάνω...

τι δεν θα έδινα να μπορούσα να μένω μονη μου και να τρώω οπως θελώ...

υποκύπτω μερικες φορές... καταντάω βουλιμική... θέλω να τα φαώ όλα! αλλά σταματάω. ανοιγώ το ψυγείο και το κλείνω... πίνω νερό... και σταματάω... είμαι δυνατή... θελώ να πετυχώ τον στοχό μου...

που βεβαια..ούτε τότε θα είμαι ευχαριστήμενη..δεν θα ειμαι.. ποτέ δεν θα είμαι...

γενικά οταν κάποιο άτομο μπει σε αυτό το "λουκι" ειναι δυσκολο να ειναι ευχαριστημενος..

πάντα θελει να ειναι και λιγοτερά κιλά.... πάντα...

γιατί μετά τα 45..θα θελω και αλλο..θα θελώ..43... και πάει λέγοντας...

δεν θέλω να καταντησω να εχώ καποια σοβαρή διατροφική διαταραχή.. δεν θελω να καταντησω να εχω ανορεξιά.. θελώ μονο να είμαι αδύνατη...να ειμαι ευχαριστημένη με το βαρος μου.. 

πραγμα δύσκολο....

ΠΟΙΟ ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΟΔΙΑ.... αυτο ειναι που θελώ...

Εφ.

ειχε παλιοκαιρο τη μερα που σε γνωρισα..

όχι την μέρα που σε γνώρισα..την μέρα που ουσιαστικά αρχισάν όλα για εμένα...

20/1. επτά μήνες.. επτά ολοκληροι μήνες... και έχω βιωσει τόσα πολλά..τοσα καινούργια συναισθηματά...δεν μπορώ αλλο... ναι εντάξει καλά περνάω τώρα τελευταια..αλλα κενό..μετά κενό.. κενό.....δεν μπορώ να κάνω κάτι αλλο για την απουσία σου..ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ. τα παντά μου τον θυμιζουν. τα παντά τα πάντα όμως... και αυτο δεν το μπορώ.... μου λύπει... θελώ να κατσώ να γράψω πολλά... είμαι κουρασμένη τώρα... αλλά ηθελά πραγματικά να γραψω κατί... ασυναρτησιές πάλι.... ελπίζω να με καταλαβετέ λιγό....μην με κρινετέ ασχημα..δεν ημουν πάντα ετσι.. δεν θελω να ξαναδεθω παλι με ατομό τοσο πολυύ... φοβάμαι..γιατι αγαπάω το χάνω.. πάντα...και δεν το αντέχω..ειναι επώδυνο..πανω που παω να γινω καλά..μακαρι να ήσουνν εδώ......

Εφ.

Nevermind i'll find someone like you...

Βασικά αυτη την αναρτήση θα την κανω πολύ γρηγοραά γιατι θα βγώ σε λίγο αλλά πρεπει όπωσδηποτε να την κανω....

Πρίν φύγουμε απο την  παραλια πήγαμε σε ενα beach bar, για να χαιρετήσουμε καποιους. Και όπως προχωρούσα είδα ένα που ηταν Ι Δ Ι Ο Σ με αυτον,(my strangelove :P ) ήταν σε ενα τραπέζι πινανε μπύρες μια μελαχρινή και την φιλούσε αλλά φορούσε γυαλία ηλιού παρόμοια με τα δικά του και δεν είμαι σίγουρη αμα ήταν αυτος, εύχομαι να μην ηταν δηλαδή... γιατί μετά με κοιταξε για λίγο αλλα ούτε μου μιλησέ και μαλλον δεν ηταν αυτος.. αλλα ενιωσα περιεργά δεν μπορούσα να μιλησω για λιγα λεπτά.. Τρέμω μην με δεις και δεν μου μιλησεις, με ξεχασεις... αλλά εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω.. βλέπω στα προσωπά του κοσμου το δικο σου! :|

I hoped you’d see my face & that you’d be reminded,
That for me, it isn’t over.

Nevermind, I’ll find someone like you.
I wish nothing but the best for you too.
Don’t forget me, I beg, I remember you said:
“Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead”

Εφ.

No Surprises.

 

βρηκα αυτη την  φωτογραφιά τυχαι χθες βράδυ....

και αποτυπωνει πως ακριβως νιωθω..

τιποτά... τα παντα ειναι ανούσια...

κενο... δεν μπορώ αλλο :/

Καληνυχτά...

Έφ.

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει...

Ονείρα. καιρό είχα να σε δω μεσά στα ονειρά μου. 

Και ηταν επωδυνο να μην σε βλέπω τόσο καιρό.... μου είχες λύψει...... δηλαδή μου λύπεις και τώρα που γραφώ αλλά το να σε βλέπω στα ονειρά μου ειναι τόσο σημαντικό και επουλώνει για λιγο... για εκεινη την στιγμή το οτι μου λύπεις...

---------------------------------------------------

Χθες το βράδυ έβαλα Ουίσκι σε ένα μικρό ποτήρι και έκατσα μπροστά απο τον υπολογιστή για να κάνω κατι που επρέπε να είχα κανει εδώ και καιρό. Ηπια μια-δυο γουλιές, ενιωσά το ποτο να μου καιει τον λαιμό και άνοιξα τον φακελό που είχα φωτογραφίες, εγγραφά του Μ. (του πρωτου΄' μου ερωτα)

Επαιζε το Plug in Baby δυνατά στα αυτία μου... αρχισά να κοιτάω μια-μια τις φωτογραφίες και επειτά αφου ξαναηπια λιγο για να "παρω δυναμή" αρχισα να τις διαγράφω μια-μια.... δεν καταφερα να τις διαγραψω όλες.. δεν μπορουσα.. μετά πηγα και στον recycle bin και αρχισά να τις διαγραφω εντελώς μια-μια ξανά... ηταν δύσκολο μα ένιωσα καλύτερα... μετά απο το καλύτερα λοιπον ένιωσα ξανα κενο....

Δεν ξερω δεν είμαι ακομά καλά. Νιωθω ενα τεράστιο κενό. Εκτος απο το ότι εχώ αρχισει να τον ξεπερνάω, εχώ τον J.K. που μου λύπει τρελά. Το οτι τον βλέπω στον υπνο μου ειναι το καλύτερο που μου συμβαινει το τελευταιο καιρό....νιωθω σαν να ζω μονο και μονο για τον βραδυνο ύπνο :|

το μονο που με κανει να νιωθω καλύτερα εκτος απο αυτό ειναι ότι την κυριακή επιτελους θα ερθουν καποιοι φιλοι μου... και ευελπιστώ να ξεχαστώ για λιγο....

Ειναι ωραίο να επισκεφτεσαι την μοναξιά... αλλα ασχημό να παραμενεις εκεί.. 

Εφ.

Ειναι η αγάπη ένα ταξίδι απο πληγή σε πληγή.

Η φωτογραφια, η λεζάντα λέει πολλά...

Ηθελά καιρό να κάνω αυτη την ανάρτηση.. αλλοτέ δεν ειχα χρόνο.. αλλες φορες δεν ειμαι ψυχικά καλά για να την κάνω.. αλλες φορες εγραφά και έσβηνα.. αλλά πάντα το ειχά σε μια άκρη στο μυαλό μου..

ώρα ηταν λοιπόν....

Για να μην μπερδευτείτε η παρακάτω αναρτηση αφορά τον 'ανεκπληρωτό πρωτο έρωτα μου' που τελείωσε καπώς αδοξά.. 3 χρόνια. σχεδόν.. ίσως και λίγο λιγότερα... δεν εχεί πολυ σημάσια... το ατομό αυτο το αγάπησα... το ερωτευτηκά πρώτα και μετά το αγάπησα...κατι προτόγνωρο για εμένα.. κατι καινούργιο.. τον αγαπησά αληθειά.! και ακόμα τον νοιάζομαι.. θελώ να περναει και να είναι καλά... αλλα... πρεπεί και εγώ να είμαι καλά... σωστά; και όσο μένω πισω.. σε αυτόν... δεν ειμαι καλά.. είχα ξενερώσει απιστευτά τους τελευταίους μήνες.. απιστευτά μην την συμπεριφορά του... αλλά ποτέ δεν με άφηνε να τον αφησώ.. παντα κάτι έκανε.. και ισως να νοιαζομουν και πολύ... και παραδέχομαι έκανα πολλά λάθη... αλλά νομιζώ πως μου αξίζει και έμενα κατι.. καποιος που να ειμαι καλά...δεν ξέρω αν με πίανετε... :Ρ

δεν ξερώ... πλέον δεν το αντεχά αλλό.. όλη αυτη την κατάσταση..τώρα που το ήξερα απο τον Μάη οτι θα έφευγε... κατι μέσα μου έλεγε οτι έπρεπε να σταματησει όλο αυτό...

Με τον καιρό εχώ σταματήσει να νιωθω όπως ενιωθα σην αρχή.. δεν ξερώ αν ειμαι καλύτερα γιατί εχώ και πολλά αλλα που δεν με αφήνουν.. αλλα στο θεμά αυτου.. ειμαί.. έχει σταματήσει να μου λύπει όπως στην αρχή...φυσικά και νοιάζομαι ... αλλά δεν ειμαι όπως πρώτα... και ισως// να ειναι καλύτερα έτσι.. για εμενά πρώτα απο όλα...γιατί με κουραζε και με πονούσε ολη αυτη η κατάσταση..

Καληνύχτα..

Έφ.

Υπαρχουν χρυσοψαρά εδω;; ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ!

ή παραμενει ΠΑΝΤΑ μαυρος ο βυθος;;;

"Να τολμήσω μία ερμηνία;; νομίζω μιλάει για μία κοπέλα που έκανε όνειρα, και ζητούσε μία διαφορετική ζωή, μια ανώτερη ηθική, ενάντια στο κατεστημένο - ένα επαναστατικό μυαλό - και αγαπούσε αυτόν τον αγώνα της, είχε γοητευτεί, είχε δωθεί σε αυτόν και παρακινούσε και τον ερμηνευτή να συμμεριστεί το όνειρο της, αλλά κάπου απογοητεύτικε, έχασε τον δρόμο, παράτησε τον αγώνα και μιζέριασε."

majora23 9 months ago 51likes.     

 

τοοοοοσο εγω...αυτο το τραγούδι τοσο εγώ γαμω.τό ... και η ερμηνια που διαβασατέ παραπάνω... τι εκπληκτικο τραγούδι... εκλαιγα με λυγμους χθες...

υπαρχουν χρυσοψαρα εδώ;; απαντησε μου.........

 

δεν μπορώ.. κενο.... δεν ειμαι καλά... δεν... δεν.......... :|

Εφ.

 

And I cant escape it.

΄Κάθεεεε βραδυ... κάθε βράδυ... τον βλεπω στα ονειρά μου... κάθε βραδυ... τον... j.k.

Fuck, τελικά ειχα δεθεί τοοοοσο πολυ με αυτο το ατομο.. και ισωως να μην έπρεπε.. γιατι τώρα τον χανω.. και πονάω.. γιατι μου λύπει... τα πάντα μου τον θυμιζουν... μου λυπεί ο ηχος της φωνής του, ολα όσα μου έλεγε, μου λύπουν όλα... ΓΑΜΩΤΟ. 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.... νιωθω αδυναμη να το αντιμετωπισω... θελω... να ερθουν πισω οι μερες που ηταν ακομα στην ζωή μου.. νιωθω άδεια....θελω... οσο τιποτά αλλο... να τον δω... να φανταστήτε βλέπω στα προσωπα αλλων ανθρωπων αυτoν.. :|

το οτι τον βλέπω καθε βραδυ... ειναι τοσο σημαντικό για εμενα.. γιατι ειναι σαν να τον νιωθω εκει.. μαζι μου... ειναι τοσο αληθινα.. τα ονειρα που βλεπω... ειναι ο ιδιος .. δηλαδή ετσι νίωθω.... 

Τελικα ειναι παραα πολυ πιο δυσκολο απο ότι νόμιζα...

υγ. Καλο μήνα.. :)

Εφ.