Απο τις 17 του μήνα έχω φύγει απο την περιοχή που μένω και ήρθα για 2 εβδομαδές μαζι με την ξαδέρφη μου στην Αθηνά. Λίγο ανώμαλο να αφηνω το νησί που μενω για να ερθω στην αθηνα, right?
Δεν με ενδιαφέρει, είχα την δυνατότητα να φυγω και το εκανά, το χρειάζομαι αυτο το ταξίδι, να ηρεμήσω λιγο, μακρυά απο όλους και απο όλα...
Στο αεροδρόμιο με περίμενε η κολλητή μου απο εδώ, ξαδέρφη της ξαδερφής μου ( :Ρ ). Την λατρευω αυτή την κοπέλα πραγματικά... Είναι soulmate, πως το λένε; Ταιριάζουμε τόσο πολύ, της εμπιστευομαι παρα πολλά και αυτη το ίδιο. Είχα να την δω δυο χρόνια, ρε ειναι τόσο τέλειο να φτανεις στο αεροδρομιο και να σε περιμενουν καποιοι με τοσο ζεστές αγκαλιές πραγματικά!
Περνάω καλά, θα καθησω δυο εβδομάδες, θα έχω νετ να γραφώ, όποτε το χρειάζομαι :)
ακούγα τώρα πρόσφατα το όταν πεθαίνει γυρώ καθε όμορφιά. του Παυλίδη.. τρομερό τραγούδι.. λεει σε καποια φάση οι στιχοι..
οταν πεθαινει γυρω καθε ομορφια γινετε ο κοσμος γυαλινά κομμάτια.. μα ετσι οπως με κοιτάς με αυτά τα ματια ο πόνος,.. εστώ και για λίγο.. σταματάει...."
τι στιχοί θεε μου,... θυμαμαί... ποσο ισχυαν΄.... γιατί ακομά και οταν πονούσα... με κοιτούσες εσυ... με αυτά τα ματιά... και αρκούσε.. ώστε να σταματησει ο πόνος.. αρκούσε!! δεν μπορώ αλλο να σκεφτομαι αυτον... τις προαλλές μαλιστά που καθόμασταν σε ενα μπαράκι και ήρθαν κατι τύποι και μας την επεσαν ο ενας, ηταν ίδιος με εκείνον. ΙΔΙΟΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ... μου τον θυμιζε τοσο πολύ.. ρε με κυνηγάει όπου παώ.. :Ρ ακόμα και εδώ... σε καθημερινά πραγματά που κανω,.. τον θυμάμαι.. δεν ειναι οτι δεν θελω να τον θυμαμαι... το κακο ειναι ότι οσο τον θυμαμαι τοσο μου λύπει... και με πονάει που πλεον δεν μπορώ να βλεπω αυτά τα ματια... να κοιτάνε τα δικά μου... και εστώ και για λιγο.. να σταματησει ο πονος.... είμαι τραγική πραγματικά συνεχεια πισώ στο παρελθον κοιτάω,.. και δεν πρεπει.. δεν πρεπει, πρεπει να τα αφησω πισω... να προχωρησω παρακατω... μακάρι να μπορούσα,... περνάω όμορφα δεν μπορώ να πω.... θα ηταν ασχημό να πω οτι δεν περνάω καλά και να εχώ παραπονα... αλλά μου λυπουν οι παλιες μερες.. που τον ειχα στην καθημερινη μου ζωη,... και ας πονούσα περισσότερο... μου λύπει... :/ γινομαι και κουραστική γιατι επαναλαμβανομαι συγνωμμη πραγματικά αλλα μονο εδώ μπορώ να γραψώ τι ακριβως νιωθω... Εφ.
No comments:
Post a Comment