Πριν απο... τεσσερις μήνες.. i had the time of my life...
το ταξίδι που μου αλλάξε... που με εκανεέ να καταλαβω πολλά... που οι αναμνησεις με σκοτωνουν...
ΘΕΛΩ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΑΩ ΠΙΣΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ. ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ..
ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ. ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΟΛΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ Ξ. ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ.
Γινομαι γραφική το ξερώ... αλλο αυτο το ατομο σημαινει πολλα για εμενά... θελώ να ακούσω την φωνή του.. θελώ ενα αγγιγμά του... θελώ απλα την παρουσία του.. την χρείαζομαί.. νιωθώ ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κενο.. τεράστιο... ειναι δυσκολο.. μερες σαν και αυτην... που απλα θυμαμαι τι ειχε συμβεί πριν μηνες δεν... μπορω να τις διαγράψω... περνάω όμορφες στιγμές...δεν πρεπει να εχώ παραπόνο... αλλά μερες σαν και αυτες...βραδυά σαν και αυτά.. όταν όλοι εχουν φυγει...και είμαι μονή μου.. ειναι δυσκολά..
και το μονο που μου εχουν μείνει ειναι οι αναμνησεις.. οι φωτογραφίες.. και το τραγουδι.... please don't hurt me this way.... το λατρευω... το λατρευω... μονο αυτά μου απομειναν.. μου λύπει αληθειά...
περασες οπως περνουνε οσα ΔΕΝ θα ξαναρθουνε..σε κρατάω στον νου μου ακομαά... σαν τριανταφυλλο στο στόμα..
Εφ.
No comments:
Post a Comment