Sunday, October 24, 2010

Πες μου γιατί τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου, πες μου γιατί δεν αντέχω πια τον εαυτό μου.

Θέλω να αρχίσω να γράφω πως νίωθω τις τελευταίες μέρες. Να γράψω, και παράλληλα να κλάψω για να φύγει όλο αυτό το άσχημο συναίσθημα απο μέσα μου. Μπορεί με το κλάμα να φύγει. Αλλά πλεόν δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Ούτε όταν το έμαθα έκλαψα. Μόνο όταν σε είδα να την φιλάς. Να την φιλάς μπροστά μου. Και μετά να με κοιτάς. Εκείνην την στιγμή ήθελα να κλάψω όσο τίποτα άλλο. Αλλά κρατήθηκα. Ήταν πολύ δυσκολο αλλά το κατάφερα. Έπρεπε να φανώ δυνατή, να μην δείξω πως νιώθω πραγματικά. Σωστά δεν έκανα?
Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ πόνο μου έχεις προξενήσει τις τελευταίες μέρες. Που τα έφτιαξες με μία απο την πρώτη που ούτε καν την ξέρεις. Ενώ εμείς έχουμέ ζήσει τόσα πολλά μαζί. Και αυτό που πονάει περισσότερο ξέρεις ποιό είναι? Ότι παρ'όλα αυτά με κάνεις να μην μπορώ να σε μισήσω καθόλου, αντίθετα να σε αγαπήσω περισσότερο... Με την συμπεριφορά σου απέναντι μου στην εκδρομή με έκανες να κολλήσω ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορώ να περιγράψω την συμπεριφορά σου. Παρότι είσαι με άλλη ήσουν... η συμπεριφορά σου απεναντί μου ήταν τόσο περίεργη, τόσο διαφορετική. Και όσο και να προσπαθώ να ξεκολήσω, όσο προσπαθώ να σε μισήσω, δεν... δεν μπορώ. Δεν με αφήνεις. Πρέπει να μάθεις όμως ότι δεν γίνεται να τα έχεις όλα.
Όσο και αν με πονάει όλη αυτή η κατάσταση είναι τόσο δύσκολο να σε αφήσω.. Προσπαθώ μα δεν με αφήνουν οι καταστάσεις..
Με πονάει όλο αυτό. Θέλω να προχωρήσω αλλά δεν μπορώ μόνη μου. Χρείαζομαι βοήθεια. Και η συμπεριφορά σου δεν με βοηθάει καθόλου. Αν δεν με έκανες να νίωθω ότι νίωθεις κάτι για εμένα θα ήταν όλο πιο εύκολα το ξέρεις? Ίσως αυτό να με βοηθούσε.
Πολλοί μου λένε ότι δεν μου αξιζεί αυτή η συμπεριφορά, ότι πρέπει να προχωρήσω. Στα λόγια είναι εύκολα. Πλεόν με έχεις κάνει να μην μπορώ ούτε να κλάψω, γιατί τίποτα δεν με συγκινεί. Κλαίω μέσα μου όμως. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο αυτό. Το μόνο που θέλω να ξέρεις είναι ότι εγώ σε αγάπησα όσο τίποτε άλλο και ακόμα συνεχίζω δηλαδή.. Αλλά εσυ ποτέ δεν το εκτίμησες, μόναχα με πλήγωσες. Ανώριμε.

3 comments:

  1. αχ βρε κοριτσι μου :(
    ειναι τοσο ειλικρινες αυτα που γραφεις κ επειδη παιρναω μια παρομοια φαση (κ απαισια φαση μαλιστα) σε καταλαβαινω...
    ο πονος μεσα σου ειναι χειροτερος γιατι δεν ξερει κανεις ποσο πονας,ποσο πληγωμενη κ ποσο broken νιωθεις..ειναι δυσκολο να σ καταλαβουν οπως επισης ειναι δυσκολο να τον βγαλεις απο την καρδια σου!
    Σε οτι κι αν κανεις σου ευχομαι καλη τυχη (παντα θελουμε λιγο)

    ReplyDelete
  2. Είναι μαλάκας ο τύπος, πως να το κάνουμε; Leave him, αλλιώς βλέπω να σε κορο'ι'δεύουν τραγουδώντας σου "Πάρε τηλέφωνο τον κερατά"! Σου αξίζουν καλύτερα!

    ReplyDelete
  3. olga σε ευχαριστώ πολύ (: πραγματικα κανείς δεν μπορεί να καταλαβει πως νίωθω. και αυτό ίσως είναι και απο τα χειρότερα..
    the writer το έχω καταλάβει. το ξέρω. το βλέπω μπροστα μου. αλλά οι καταστάσεις δεν με αφήνουν να τον αφήσω :/ τουλάχιστον να είναι καλά.. αυτό θέλω.. και ας τον έχει μια άλλη. θέλω να είναι ευτυχισμένος.
    ευχαριστώ που απάντησες (:

    ReplyDelete