9/4...
τι όμορφο που ηταν εκεινο το βραδυ....
περπατούσαμε 7-8 ατομα, βραδυ, τετοια ωρα, σε μια περιοχη της Θεσσαλονικής... στο Πανόραμα... τι όμορφα που ηταν.. ειχε βγαλει και Βαρδάρη(ετσι λενε τον συγκεκριμενο αερα :Ρ )... ηταν εκειί... ειχαμε μεινει πισώ... θυμαμαι τον τροπο που μου μιλούσε... που με κοιτούσε... που με χαμογελούσε... αυτο το χαμογελο που είχε....
ηταν.. υπέροχα... δεν μπαινω σε λεπτομέριες.. δεν χρειάζετε...
Θέλω τόσοοο πολύ.... όσο τιποτα αλλα να παώ πισω σε εκεινες τις μέρες.. σε εκεινες τις στιγμές... ηταν πανέμορφα...
πάρτε με πίσω... θέλω τοσο πολύ να παώ πισω....
Εφ.
αχ αυτό το συναίσθημα:/
ReplyDeleteΕύχομαι να ζήσεις κι άλλες τέτοιες στιγμές!!
ReplyDeleteΚατερίνα απεριγραπτο για εμένα...
ReplyDeleteLa Romantique και εγώ... :)
ReplyDeleteαλλα θελω τοσο πολύ να παω πισω.. σε εκεινη την στιγμή... :(