Αύγουστός.

Σε αυτη την αναρτηση δεν θέλω να πω τίποτα...
Άλλος ενας ΜΕΓΑΛΟΣ καλλιτεχνης έφυγε...
Και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βάλω το αγαπημένο μου απο τα τραγούδια του σε αυτο εδώ το μπλογκ..
Ανατριχιλα αυτο το τραγούδι...
Καλό ταξιδι Νικο Παπάζογλου.. Η μουσική σου ειναι δίπλα μας! Σε ευχαριστούμε... :)



http://www.youtube.com/watch?v=y7SRB-jNmnI

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΛΙΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ
ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΗΜΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ.
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις....

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει , αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό