Tuesday, November 23, 2010

Σου γράφω πάλι απο ανάγκη, η ώρα 5 το πρωί.


"Καθένας μας έχει αναμνήσεις που θα τις μοιραζόνταν μόνο με τους φίλους του.
Και αναμνήσεις που δεν θα τις μοιραζόνταν ούτε με τους φίλους του, αλλά μόνο με τον εαυτό του, στα κρυφά.
Υπάρχουν όμως κι άλλες, που ο άνθρωπος φοβάται ακόμη και να τις ψιθυρησει στον εαυτό του..."

Αυτό το απόσπασμά το έχει στο πίσω μερος του αγαπημένου μου βιβλίου, του υπόγειο του Ντοστογιέφσκι. Δεν έχω να πω τίποτα πραγματικά.. Με εκφράζει απόλυτα το παραπάνω απόσπασμά, όπως και το βιβλίο που το προτύνω ανεπηφύλαχτα.
Είναι ότι ποιο υπέροχο έχω διαβάσει..
Όσο αναφορά το παραπάνω απόσπασμα δεν το έβαλα τυχαία..
Αφορμή ήταν κάτι κείμενα που είχα γράψει παλαιότερα... και μου θύμησαν τόσα πολλά..
Τόσες αναμνήσεις...
Που δεν μπορώ ούτε στον εαυτό μου να τις ψιθυρήσω..
Και είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουν τέτοιες.. (;
* το συγκικρημένο ποστ το έγραψα χθεσ το πρωι γύρω στισ 5 αλλά δεν πρόλαβα να το βάλω για αυτό το έβαλα σημερα (: μικρό αλλά σημαινει πολλά για εμένα..
Εφ.

3 comments:

  1. Οι αναμνήσεις ειναι..δεν μπορω καν να βρώ τη λέξη..Σε στοιχειώνουν,πραγματικά..Και προσωπικά πιστεύω οτι δεν είναι για να τις μοιράζεσαι..Είναι αποκλειστικά για σένα,είναι αυτό που σου έμεινε απο σημαντικά γεγονότα της ζωής σου (:
    Πολυ όμορφο κείμενο..

    ReplyDelete
  2. εφυγε η αισιοδοξια ή οχι? :P

    ReplyDelete
  3. ηλιανα συμφωνώ.. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις τις αναμνήσεις που είναι πάντα εκεί και μπορούν να σε κάνουν ή να χαμογελάς ή να κλαις..

    Mak. Η αισιοδοξία? :Ρ
    Όχι :)
    Απλά... τον τελευταίο καιρό... μου λύπει πολύ αυτός.. μιας και απο την παρασκευή έχει φύγει για Αγγλία μια εβδομάδα... και καταλαβαίνεις :Ρ
    Όσο να ναι, πάρα που όλα τα άλλα θέματα πάνε καλάα.. κάτι λύπει.. Ευτυχώς αύριο γυρίζει :)

    ReplyDelete