Beneath the stains of time,the feelings disappear, you are someone else, I am still right here.

Τίποτα δεν υπάρχει πια.
Ούτε φιλία, ούτε αγάπη, ούτε τίποτα. Όλα είναι ψεύτικα.
Αυτό μου έδειξαν και σήμερα.
Μέχρι και άτομα που θεωρούσα ποιο κοντά απο όλους, οι κολλιτές μου, μέχρι και αυτές ψευτικες αποδήχτηκαν.
Την χρονική περίοδο που περνάω τόσα με αφησαν και αυτές..
Η συμπεριφορά τους με στεναχώρησε τόσο πολυ.. Ειδικά απο την κολλητή μου.
Όχι με απογοήτευεσε βασικά. Δεν το περίμενα και απο αυτήν.
Δεν το περίμενα, δεν ήμουν προετοιμασμένη.
Ίσως στο πρόσωπο της άλλλης να έχει βρει μια "ιδανική κολλητη" που δεν είδε σε εμένα.
Ίσως να είναι καλύτερη, ποιο όμορφη, ποιο "γαμάτη¨", ποιο δημοφιλής.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλα αυτά. Τουλάχιστον εγώ δεν την θεωρώ όλα αυτά.
Αλλά το ξέρω ότι στο τέλος θα γυρίσεις πάλι πίσω σε μένα.
Ξέρω επίσης ότι δεν μπορώ να μην σε συγχωρήσω.
Γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε αγαπάω όλα αυτά τα χρόνια που σε γνωρίζω.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να σε βλέπω να είσαι αγκαλιά με τις άλλες και εγώ απλά να είμαι εκεί και να κοιτάω.
Γιατί το ξέρω ότι το κάνουν επίτηδες, πολλές απο τις επιφανιακές σου φίλες απλά δεν με χονεύουν και το έχω καταλάβει.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να ακούω για τα σχέδια που κάνετε και εγώ να τα μαθαινώ τελευταία μιας και απο ότι φαίνεται δεν ήθελες να με συμπεριλαμβάνεις σε αυτά.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάω να μου δείχνεις φωτογραφίες με την νεά σου "κολλητη" και να μου λες δεν ειναι τέλεια?.
Δεν μπορείς να φανταστείς γιατί ποτέ εγώ δεν σου έχω φερθεί έτσι, και ούτε πρόκειτε.
Είσαι ένα απο τα λίγα άτομα που αγαπάω, που νόμιζα ότι με καταλαβαίνει. Νόμιζα.
Πλεον ούτε εσύ... Δεν υπάρχει σχεδόν κανένασ που να μπορώ να μιλήσω.
Και αυτό ποτέ δεν το περίμενα. Ότι θα με άφηνες έτσι..
Μπορεί εσύ να μην έχεις αντιληφθεί καν πως νίωθω..
Δεν μπορώ αυτην την κατάσταση..
Ισως να μην είμαι αυτή που ψάχνεις.. Αλλά αν ήταν αυτός ο λόγος όμως γιατί τόσα χρόνια ήταν όλα τόσα καλά?
Δεν είναι αυτό λοιπόν.
Τότε ίσως έχεις βρει αυτό που ψάχνεις στην άλλη λοιπόν.
Αλλά εσυ η ιδια μου έχεις πει ότι και στην σπάει και άλλα.
Δεν βρίσκω λοιπον δικαιωλογία που άλλαξες έτσι συμπεριφορά απέναντι μου...
Αλλα το μόνο που έχω καταλάβει πλεόν είναι πόσο ψεύτικοι, κενοι είναι όλοι. Μέχρι και αυτοί που περίμενα...
Και λυπάμαι για αυτην την κατάσταση.
Είμαι απογοητευμένη.

Πες μου γιατί τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου, πες μου γιατί δεν αντέχω πια τον εαυτό μου.

Θέλω να αρχίσω να γράφω πως νίωθω τις τελευταίες μέρες. Να γράψω, και παράλληλα να κλάψω για να φύγει όλο αυτό το άσχημο συναίσθημα απο μέσα μου. Μπορεί με το κλάμα να φύγει. Αλλά πλεόν δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Ούτε όταν το έμαθα έκλαψα. Μόνο όταν σε είδα να την φιλάς. Να την φιλάς μπροστά μου. Και μετά να με κοιτάς. Εκείνην την στιγμή ήθελα να κλάψω όσο τίποτα άλλο. Αλλά κρατήθηκα. Ήταν πολύ δυσκολο αλλά το κατάφερα. Έπρεπε να φανώ δυνατή, να μην δείξω πως νιώθω πραγματικά. Σωστά δεν έκανα?
Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ πόνο μου έχεις προξενήσει τις τελευταίες μέρες. Που τα έφτιαξες με μία απο την πρώτη που ούτε καν την ξέρεις. Ενώ εμείς έχουμέ ζήσει τόσα πολλά μαζί. Και αυτό που πονάει περισσότερο ξέρεις ποιό είναι? Ότι παρ'όλα αυτά με κάνεις να μην μπορώ να σε μισήσω καθόλου, αντίθετα να σε αγαπήσω περισσότερο... Με την συμπεριφορά σου απέναντι μου στην εκδρομή με έκανες να κολλήσω ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορώ να περιγράψω την συμπεριφορά σου. Παρότι είσαι με άλλη ήσουν... η συμπεριφορά σου απεναντί μου ήταν τόσο περίεργη, τόσο διαφορετική. Και όσο και να προσπαθώ να ξεκολήσω, όσο προσπαθώ να σε μισήσω, δεν... δεν μπορώ. Δεν με αφήνεις. Πρέπει να μάθεις όμως ότι δεν γίνεται να τα έχεις όλα.
Όσο και αν με πονάει όλη αυτή η κατάσταση είναι τόσο δύσκολο να σε αφήσω.. Προσπαθώ μα δεν με αφήνουν οι καταστάσεις..
Με πονάει όλο αυτό. Θέλω να προχωρήσω αλλά δεν μπορώ μόνη μου. Χρείαζομαι βοήθεια. Και η συμπεριφορά σου δεν με βοηθάει καθόλου. Αν δεν με έκανες να νίωθω ότι νίωθεις κάτι για εμένα θα ήταν όλο πιο εύκολα το ξέρεις? Ίσως αυτό να με βοηθούσε.
Πολλοί μου λένε ότι δεν μου αξιζεί αυτή η συμπεριφορά, ότι πρέπει να προχωρήσω. Στα λόγια είναι εύκολα. Πλεόν με έχεις κάνει να μην μπορώ ούτε να κλάψω, γιατί τίποτα δεν με συγκινεί. Κλαίω μέσα μου όμως. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο αυτό. Το μόνο που θέλω να ξέρεις είναι ότι εγώ σε αγάπησα όσο τίποτε άλλο και ακόμα συνεχίζω δηλαδή.. Αλλά εσυ ποτέ δεν το εκτίμησες, μόναχα με πλήγωσες. Ανώριμε.

I wanna have control , I want a perfect body, I want a perfect soul.

Είχα τόση ανάγκη να κάνω το παρακάτω ποστ. Να ξέσπασω, να τα βγάλω όλα αυτά απο μέσα μου. Ευτυχώς βρήκα λίγο χρόνο για να το κάνω.

Δεν ξέρω τι με γυρίζει πίσω σε όλο αυτό. Όχι ότι ποτέ το είχα ξεπεράσει, αλλά η κατάσταση ήταν καλύτερη.
Είχα καιρό να το κάνω αυτό. Να μπω πάλι σε αυτην την διαδικασία.
Και σήμερα υπεκιψα. Πήγα πάλι πίσω.
Φταίνε οι ενοχές μου είμαι σίγουρη.
Και τελικά κατάληξα πάλι πάνω απο μια λεκάνη τουαλέτας να βγάζω ότι είχα φάει.
Και εκείνη την στιγμή μου στο μυαλό μου δεν φαινόμουν τόσο ανίκανη όσο τις άλλες φορες.
Υπήρχαν φορές που δεν μπορούσα να κάνω εμετό.
Και απλά έμενα θεωρόντασ τον εαυτό μου ανικανο γιατί δεν μπορούσα να κάνω και έκλαιγα πάνω απο τον νιπτήρα.
Σήμερα όμως το έκανα. Και εκείνη την στιγμή ήμουν ευχαριστημένη που έβγαλα όλο εκείνο "το βάρος" απο μέσα μου.
Τώρα 2 ώρες μετά είμαι απλά αηδιασμένη. Αηδιασμένη απο τον εαυτό μου.
Δεν ξέρω πως γύρισα πάλι πίσω σε αυτην την κωλοκατάσταση.
Νίωθω χοντρή και φοβάμαι, τρέμω την ζυγαριά.
Έχω βάλει διορία στον εαυτό μου την Παρασκευή μετά απο το σχολείο να ζυγιστώ και να είμαι εως 46 κιλά.
Παραπανω θα είναι αποτυχία.
Παρακάτω θα είναι καλό?
Για εμένα ναι.
Για την υγίεια μου όχι.
Το χειρότερο... το χειρότερο σε όλη αυτην την ιστορία είναι ότι το ξέρω. Ότι ξέρω πόσο κακό μου κάνει. Αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω. Οι τύψεις μου με πέρνουν πίσω.
Φοβάμαι τόσο πολύ να συνεχίσω, να το αφησω όλο αυτό πίσω μου.
Γιατί αυτομάτως αυτο σημαίνει ότι πρέπει να πάρω κιλά.
Και αυτό δεν θα το αντέξω.
Δεν ξέρω τι στο διαολο με ξαναγυρνάει πίσω. Ο καθρεύτης, οι αριθμοί της ζυγαριάς.
Τα είχα αφήσει για λίγο. Έχω προσπαθήσει πραγματικά να μείνω σε "φυσιολογική κατάσταση."
Ενοώ να τρώω, φυσικά όχι όπως μια κανονική κοπέλα, αλλά όχι και όπως πριν, και να μην νοίαζομαι για όλους αυτούς τους αριθμούς.
Αλλά και όσο καιρό το προσπαθούσα πάντα αυτές οι σκέψεις παρέμεναν στο μυαλό μου, με μικρότερο ισχύ βέβαια.
Αλλά με αυτό που έγινε σήμερα.. τα πήγε όλα πίσω.
Δεν ξέρω.. πραγματικά δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση. Κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρεύτη ΠΟΤΕ δεν νίωθω ικανοποιημένη με αυτό που βλέπω.
Ζηλεύω αφορητά τα σώματα των κοριτσιών απο το ΝΤΜ. Με τα αδύνατα πόδια.
Τα πόδια μου μισώ περισσότερο. Τα θεωρώ χοντρά, κοντά και άσχημα.
Μέχρι και η κοιλιά μου με απογοητεύει που κάποτε λάτρευα.
Η μαμά μου με ταίζει με το ζόρι γιατί έχει καταλάβει, χωρίς βέβαια να ξερει για εμετούς κλπ.
Αν και είμαι αηδιασμένη απο την σημερινή βλακεία μου αλλά μου είναι δύσολο να το σταματήσω.
Δεν... δεν θέλω. Φοβάμαι ότι θα αναγκαστώ να πάρω βάρος.
Αλλά πραγματικά δεν θέλω να ξανακάνω εμετό. Δεν το θέλω αυτό. Δεν θέλω να πάρω τον εαυτό μο στο χειροτερο σημείο.
Απλα να αδυνατήσω λίγο ακόμα.
Να πάω 45.
Δεν μπορείτε να φανταστήτε πόσα σημαίνει για εμένα αυτός ο αριθμός.
Πιστεύω όμως στον εαυτό μου και δεν θέλω να του κάνω ζημειές.
Το ξέρω όμως ότι αυτό που κάνω είναι λάθος, είναι ζημεία, αλλά.. δεν γίνετε αλλιώς. Όσο και αν θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου, μου είναι δύσκολο να το σταματήσω όλο αυτό.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.
Είναι λογικό, μόνο όσοι έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο θα καταλάβουν.
Μπορεί να σκέφτεστε " καλά αυτη μας δουλευει? Κάθετε και λέει ότι κάτω απο τα 45 ειναι αποτυχία?"
Ναι για εμένα είναι. Και κατανοώ αυτόν τον τρόπο σκέψης γιατί έτσι σκεφτόμουν και εγώ όταν η αδερφή μου είχε παρόμοιο πρόβλημα σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια.
Και έλεγα ότι εγώ ποτέ δεν θα κάνω διαίτες και λοιπά.
Να η ειρωνία λοιπόν.
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή?
Και θυμαμαι πως το πίστευα :|
Θα μου πείτε ότι δεν έχει σημασία πόσα κιλα είσαι , σημασία έχει ποιός και τι είσαι σωστά?
Σας πληροφωρω ότι για εμένα (για τον εαυτό μου πάντα) έχει πολύ μεγαλη =/
Εφ.

But mostly I hate the way I don't hate you

I hate the way you talk to me,
and the way you cut your hair.
I hate the way you drive my car,
I hate it when you stare.

I hate your big dumb combat boots
and the way you read my mind.
I hate you so much it makes me sick,
it even makes me rhyme.

I hate it... I hate the way youre always right,
I hate it when you lie.
I hate it when you make me laugh,
even worse when you make me cry.

I hate it when youre not around,
and the fact that you didnt call.
But mostly I hate the way I dont hate you,
not even close
not even a little bit,
not even at all.


Τυχαια χθες είδα την ταινια"10 things I hate about you" και σε μια σκηνή είπε η πρωταγωνιστρια αυτο το ποίημα. Πραγματικα με εκφραζει ΑΠΟΛΥΤΑ.
Μισω περισσοτερο οτι δεν σε μισω καθολου :(
Καθολου όμως. Είσαι τόσο σημαντικός για εμένα.
Ακουγοντας αυτο το ποιημα πηγα να κλαψω πραγματικα :|
Τόσο υπέροχο, με εκφραζει απολυτά...
Και η ταινία πολύ όμορφη :)
Εφ.

It takes a thought to make a word , And it takes some words to make an action

Θελώ να κάνω μια ανάρτηση διαφορετική. Μια αναρτηση που να μην έχει καμια σχέση με αυτόν. Το χρειάζομαι, θέλω να ξεφύγω απο αυτό το θέμα.

Για αυτό θα γράψω για ένα απο τα μελλοντικά μου όνειρα.
Λατρεύω τα ταξίδια. Να γνωριζω καινούργιους τόπους, καινούργιο κόσμο, να ζω όμορφες στιγμές. Πάντα τα λάτρευα τα ταξιδια. Μου άρεσε να ξεφεύγω απο την καθημερινότητα και να ξεκουράζομαι με αυτες τις λίγες όμορφες μέρες των διακοπών μου σε άλλα μέρη. Γιατί γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να γνωρίζω καινούργια πράγματα, ενθουσιάζομαι πολύ με ένα ταξίδι. Ζω για αυτές τις στιγμές.
Το όνειρο μου είναι να επισκεφτώ την Ισπανία λοιπόν. Την λατρεύω αυτην την χώρα. Την γλώσσα τους, την κουλτούρα, τα αξιοθέατα τους, τους Ισπανους (Η), όλαααααα. Θα ήθελα τόσο πολύ να πάω στην Βαρκελωνη, μια περιοχή την οποιά ξεχωρίζω. Θέλω να πάω όσο τίποτα άλλο εκεί :) . Ξέρω ότι μια μέρα αυτό θα γίνει, το πιστεύω, μου αρέσει να ονειρεύομαι. Θέλω τόσο πολύ το πρώτο μου ταξιδι στο εξωτερικό να είναι εκεί.
Λατρεύω την γλώσσα τους. Ήδη έχω αρχίσει να μαθαίνω μέσω απο το Ιντερνετ :)
Όλοι όσοι με ξέρουν το ξέρουν ότι είμαι τρελη με την Ισπανία. Μέχρι και στο μουντιαλ την υποστιρηζα και όλοι το ήξεραν xD .  Απο εκεί είναι και το dream boy μου , ο αντρας μου, ο θεος μουυ <3 ( δεν θελω σχολια 8) ) .
Eπισησ θα ήθελα να παω και στο γηπεδο της αγαπημένης μου ξενης ομαδας, της Barcelona <3
Θα ήθελα τόσο πολύ να τα ζήσω όλα αυτά :)

Ανούσιο το ποστ αλλα ήθελα κάπου να το γράψω. Γιατί απλά μου αρέσει να ονειρεύομαι. :)
Δεν 3ερω αλλα με έπιασε μια ξαφνική θετική ενέργεια :) Ακούγοντας το Life is wonderful νιώθω ένεργεια, θετική, να κυλάει σε κάθε κύτταρο μου :) και με βοηθάει να συνεχίσω γιατί η ζωή είναi wonderful :)

Now I need a place to hide away..

Κάθομαι και βλέπω το live tou Yesterday απο τους Beatles και πραγματικά νίωθω ότι είναι σαν να έχει γραφεί για εμένα. Οι στίχοι. Τι στίχοι θεε μου! Με εκφράζουν απολυτα :|

Yesterday love was such an easy game to play
Now I need a place to hide away.
Oh, I believe in yesterday.

Πραγατικά ανατριχιάζω και τα δάκρυα τρέχουν μόνα τους. Η κατάσταση μας πλεον είναι πολύ μπερδεμένη. Σήμερα βέβαια δεν ήρθε. Ισως για αυτο ήταν μια πιο ήρεμη μέρα, χωρίς τίποτα το σημαντικό να συμβεί. Γιατί απουσίασε απο την ζωή μου. Ίσως και να είναι καλύτερα να μην τον βλέπω καθημερινά. Γιατί αυτό μου προκαλεί πόνο. Όπως χθες.
Χθες που ήταν με εκείνη όλο αγκαλιές, πειραγματα και μαλακιες :@
Και δεν ξερω, δεν νομιζω να ήταν η ιδεα μου, αλλά τον ΄έπιασα να με κοιτάει αρκέτες φορές. Και ήταν με την αλλή. Οκ δεν τα εχουν αλλα εγω ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ να τον βλεπω με άλλες :|
Πλεον πραγματικά δεν ξερω αν αξιζει να γίνομαι έτσι για κάτι που ίσως να μην  μου αξιζει.
Να μην μου αξιζει να τα περνάω όλα αυτά.
Πλέον το πιστεύω σχεδόν γιατί δεν το αντέχω άλλο.
Δεν τον αντέχω άλλο όλον  αυτόν τον πονο.
Αυτήν την αγαπή 'χωρις ανταπόκριση'.
Όσο και αν τον αγαπάω, γιατί μπορώ να το χρησιμοποιησω αυτό το ρημα πλεον μετά απο όλα όσα έχω νίωσει και έχουμε περάσει, πρέπει να τον αφήσω.
Γιατί όλη αυτή η κατάσταση με ποναει πολύ.
Και δεν αντέχω πλεον.
Εφ.

Το ξερώ πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε την σκέψη μου να ορίζεις..

Στο μυαλό μου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απο εσένα. Μια αποτυπωμενη εικόνα σου, που στριφογυριζει συνέχως στο μυαλό μου. Να με κοιτάς και να γυρίζω και να σε βλέπω.
Ωραία όλα αυτά. Αλλα ρε ΜΑΛΑΚΑ με την άλλη απο την τάξη σου τι γίνεται? Γιατί όλο αγκαλίτσες και μαλκιες είστε και πραγματικά θα κάνω φόνο. Και συνεχως αυτές οι εικόνες γυρίζουν στο μυαλό μου και με τρελαίνουν κυριολεκτικά. Δεν φτανεί που την πέφτει σε όλο το σχολείο την πέφτει και σε εσενά.
Ξέρεις πόσο ήθελα να ξεσπάσω βλέποντας όλα αυτά να γίνονται μπροστά μου? Πόσο ήθελα να ΟΥΡΛΙΑΞΩ, ειδικά στο μάθημα ήθελα να ξεσπάσω και δεν μπορούσα. Ήθελα τόσο πολύ να ξεσπάσω. Γιατί μου το κάνεις αυτό? Δεν αντέχω έχω κουραστεί. Ψυχολογικά πάντα. Με πονάει , με πληγώνει. Ίσως ούτε καν να το ξέρεις. Γιατι ξέρω καλά να κρύβομε. Ξέρω καλά να κάνω τους άλλους να πιστευουν ότι είμαι καλά και να κρύβω καλά το πως νιώθω μέσα μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, αλλά για εμένα είναι καλύτερο απο τις ερωτήσεις τύπου "τι έχεις και είσαι έτσι?"
Αλλά πραγματικά θέλω τόσο πολύ να ξεσπάσω. Αυτην την δυνατότητα μου την δίνει και το γράψιμο. Και η μουσική. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτά τα δύο. Θα τρελαινόμουν.
Αλλά ξέρεις και κάτι άλλο? ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ. Κουράστικα με όλην αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να μπει ένα τέλος. Ή χαρούμενο ή όχι. Αν και το βλέπω να πηγαινεί στο 2ο. Γιατί πραγματικά δεν αντέχω άλλο με αυτην την κατάσταση. Μισώ το πόσο σε αγαπάω. Και θα μου πάρει χρόνο να σε ξεπεράσω. Παρά πολύ. Και θα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά να ξέρεις δεν φταίω μόνο εγώ. Σε καμιά περίπτωση. Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό υποφέρω εξαιτίας σου. Πόσο πόνο μου προκαλεί ολο αυτό.

"Μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις..."
Πραγματικά αυτό το τραγούδι... τα λέει όλα. Ένα απο τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ.
Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς την μουσική πραγματικά :|
Την ροκ μουσική <3
Εφ.