Friday, January 06, 2012

 (το κειμενο το εγραψά χθες βραδυ αλλα το νετ ~(#$*^>&*( =] )
του μίλησα. του τα ειπά όλα. όλα όλα όλα. για τις μαλακιες που εκανα στο παρελθον και οκέι ακομα σκεφτομαι, για τις διατροφικές διαταραχές.
μου φώναξε. μιλούσαμε πανω απο μια ώρα για αυτο και μου ελεγε ποσο πολύ ηθελέ να με πλακωσει, πως μπορούσα και εκανα όλες αυτες τις μαλακιες πως μπορούσα! τοσο αρρωστημενη ήμουν θεε μου τοσο πολυ! έτρεμαν τα πόδια μου όταν του μιλούσα ήταν το πρωτο άτομο που του έχω μιλήσει και του τα εχω πει όλα, γιατι αυτος ειναι ο λογος που σταματησα που το σταματησα τελειως αυτο σας το ορκιζομαι οτι απο τότε που τον γνωρισά εχω κανει τεραστιά προοδο μεγαλύτερη απο αν θα πηγαινα σε ειδικό.. νοιαζετε τοσο πολυ για εμενα και μου το δειχνεί τοσο εντονά.... πραγματικά ... νιωθω ΤΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΩΩ! Ειναι δικος μου..... και με νοιάζεται.. και νιωθει πολλά για εμενα που δεν τα γραφω εδώ δεν χρειαζετε αφου τα ξερώ εγω και αυτος, ειναι αρκετό!
ηθελα να του μιλησω για αυτο καιρο... δεν μου ηταν καθολου ευκολο... μου ηταν παρά πολυ δυσκολο να μιλαω για αυτο... ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! Αλλά τον εμπιστευομαι τοσο πολυ και πριν του το πω τον εμπιστευομουν εννοειτε απλά δεν ηθελα να μιλησω εγώ για αυτο νιωθω τοσο εμετική και αρρωστημενη που το εκανα ολο αυτα τοσο πολύ και δεν του το ειχά πει και πραγματικά δεν θελω να τον χασω και το υποσχομαι οτι δεν θα το ξανακανω αυτο... δεν μου αξιζει αυτο .... ειναι ο κυριος λογος αθελλά του μπορεί αλλά ειναι ο κυριος λογος που εγώ αρχισά να τρωω κανονικά... ΚΑΝΟΝΙΚΑ! Και μερικες φορές υπερβολικά! και δεν εχω τυψεις οπως παλιά.. εχώ αλλά σε καμια περιπτωση δεν σκεφτομαι ως πρωτη λύση τον εμετό! μου ειπε οτι αν καταλαβει οτι κανω ξανα κατι τετοιο θα παρει το πρωτο λεωφορειο και θα ερθει εδω και θα γινει χαμος, μου ειπε οτι θα κανει πραγματά που δεν θα μου αρεσουν μου δειχνει οτι νοιαζεται τοσο πολυ για εμενα και την υγιεια μου οχι μονο τώρα γενικά μου το εχει ξαναδειξει αυτο.... απλά... νιωθω τοσο ευτυχισμενη που τον εχω.. εστώ και αποσταση... ισως η αγαπη ζει και μεθαυριο... θα περασουν και αυτοι οι χειμωνες.. τι ισως; ΣΙΓΟΥΡΑ! :) Αν κατι ειναι δυνατο αντέχει και στον χρονο... ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ! ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ! Και αυτη την φορα... guess what.... δεν ειμαι μονη μου :)
 υγ. ποσο  ξυλο παιζει να φαω οταν τον ξαναδώ; θα δείξω απο το ποσο θα εχω παχυνει. αυτο μου λεει ολη μέρα σημερά.. :Ρ
Έφ.

6 comments:

  1. Πραγματικά δάκρυσα... Θέλω πολύ να πιστεύω πως υπάρχει για όλους ένα τέτοιο άτομο...
    Μακάρι να μείνετε για πάντα έτσι. =)

    ReplyDelete
  2. έκανες πολύ καλά που του το είπες! πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι καλύτερα... να συνεχίσεις έτσι, είσαι σε πολύ καλό δρόμο :)

    ReplyDelete
  3. Serenity ναι και εγω δάκρυσα οταν μιλάγαμε... :)
    υπάρχει! πρεπει να υπάρχει! αρκεί οταν ερθει στην ζωη σου να το βαλειςμεσα σε αυτην και να μην το χασεις:)
    κι εγω το ευχομαι αυτο, και θα παλεψω για αυτο=)

    ReplyDelete
  4. cath και εγω αυτό πιστευω =)
    σε ευχαριστώ πάρα πολύ! ¨:)

    ReplyDelete
  5. Καλή χρονιά!! :)
    Και πραγματικά, μπράβο σου που το παλεύεις!;)

    ReplyDelete