Δεν εκανα αναρτηση καιρό τώρα... περιμένα να ερθει η κατάλληλη στιγμή... περιμένα να έρθει το τέλος..
ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ.
ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΚΑΝ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΥΤΟ.
γιατί το ήξερα ότι θα τελειώσουν όλα. απλά το ήξερα..
Μισώ τα αντίο...τα μισώ... αλλα επρεπε να πω σημερά... και το είπα...
Ισως να τον ξαναδώ.. τι ίσως.. σιγουρά... 2-3 φορές.. και αν.. ή και περισσότερες... αλλα δεν εχεί αυτο τόσο σημασία...
σημασία έχει ότι θα τον χάσω απο την καθημερινοτητα μου.. δεν έχω την δυνατοτητά να τον εχώ στην καθημερινή μου ζωή.. και ξερετέ ποσο πολυ το θελω; ποσο πολύ;; Αλλα Δ Ε Ν γινετέ.. δεν γινετε...
Δυστηχώς...
Εμφανήστηκε στην ζωή μου τις 20/1. Τον ήξερα απο την αρχή της χρονιάς, είχαμε μιλήσει, ηταν συμπαθητικό ατομο αλλά δεν τον ήξερα. Απο εκείνη την εκδρόμη όμως όλα άλλαξαν.. ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμένα.. και ηρθε και... με εκανε να ξανάγελασω, να ξανά νιωσω χαρούμενη.. να νίωσω συναισθηματα ξανά.. να νιώσω την καρδία μου να χτυπά.. να νίωσω πάλι εκεινο το σφίξιμο, την ανατριχίλα σε όλο μου το σωμα.. τα είχα ξεχάσει όλα αυτα... με εκεινον τον μλκα -.-
Εχώ υπερβολικά πολλές αναμνησεις απο αυτούς τους εξι μήνες... που ειναι τόσο όμορφες... και τα παντα μου θυμιζουν αυτον... τα παντα τα συνδέω με αυτον... τα πάντα όμως..
μου είχε πει σε αγαπάω δυο φορές.. και πιστευω.. οτι το ενοωουσε.. αυτο με ειχε κανει να καταλάβω..
Δεν ξερω τι αλλο να γράψω.. εχώ τόσα πολλα πραγματά στο μυαλό μου.. διασπαρτά... δεν έκλαψα.. λιγα δάκρυα.. πριν λιγο...είχα κλάψει όταν είχαμε γυρισει απο την Θεσ/νική, 12 απριλιου, το βραδυ.. ειχα κλαψει πάρα πολυ.. πριν το τέλος... τότε που κατανόησα ότι ήταν κοντά...
σε εχω βρει.. και σε χάνω.......
δεν μπορώ να κάνω κάτι... αυτο με σκοτωνει.... κυριολεκτικά... τουλάχιστον απομένουν οι αναμνησεις! που μπορεί να με πονανε... αλλα όταν σκέφτομαι όλα αυτα... χαμογελάω....αν και το μονο που θα ηθελα ειναι να έχω και άλλες στιγμές μαζι του... κατι που γινετε ( ; ) δεν ξερώ θα δειξει το μελλον... σημερα που χαιρετιθηκαμε με φίλησε, και μετά ένιωθα το μαγουλό μου να καίει, ένιωθα το σώμα μου να τρέμει...
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩΤΟ;; ΓΙΑΤΙ;;;;;;;
Κατι που μου έχει απομεινει απο αυτον... το λατρευω αυτό το τραγούδι... όσο λατρευω και αυτον...
εσεις τον εχετέ μαθει ως "strangelove". είχα κανει ελαχιστες αναρτήσεις για αυτον... γιατι φοβομουν.. μην ρωτατε καν το γιατι... τρελα μπερδεμενη ιστορία... αλλα περασα πολυ μαζι του.. ενιωσα πολλά...
Strangelove... that's how my love goes....
Ευχαριστώ.. για όλα....
Εφ.
ωραιο τραγουδι :)
ReplyDeleteθα συναντησεις αλλους ανθρωπους στη ζωη σου. ετσι ειναι οι ανθρωποι, ερχονται και φευγουνε :)
Μην χαλιέσαι... όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
ReplyDeleteΉμουν και εγώ στην κατάσταση σου πριν 2 χρόνια, και λυπόμουν που έχανα τον "έρωτα της ζωής" μου. Και ξέρεις τι έγινε; Το ίδιο καλοκαίρι ερωτεύτηκα κάποιον άλλον.(άσχετα που ακόμα είμαι κάπως κολλημένη μαζί του :Ρ)
Οπότε... μη χαλιέσαι για τίποτα και κανένα! Τα καλύτερα τώρα έρχονται!!
(άσχετο, αλλά είμαι η Κατερίνα. :Ρ)
Mak. το τραγούδι ειναι... τρομερο.. θα συναντήσω το ξερω.. αλλα τώρα ο 'χαμος' απο την ζωη μου απο αυτο το άτομο ειναι... επωδυνος.. πονάω...
ReplyDeleteΚατερίνα Τ. everything happens for a reason, right?
ReplyDeleteKAI ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ;; :|
Κοιτά εμενα δεν ειναι ο "έρωτας της ζωής μου". αλλα ειναι ενα τρελά σημαντικο ατομο για εμενα.. και μακαρι να μπορουσα να μην το χασω..
μακαρι... να ερθουν καλυτερα...
αλλα ξερεις πως ειναι.. :)
Η κατ;; :))
αρα καταλαβα και ποιος ειναι ο ερωτας της ζωης σου! :Ρ
Είναι δύσκολο να χάνεις κάποιον... είτε εξαιτίας απόστασης, είτεθανάτου. (χτύπα ξύλο!!)
ReplyDeleteΑλλά πίστεψε με... μπορεί στο μέλλον να ξανασυναντηθείτε.. κανείς δεν ξέρει. :Ρ
(η Κατερινα Κ. είμαι, αυτή που στο φατσοβιβλίο το έχει και Κατερίνα Τ. :ρ πιστεύω να κατάλαβες και να μην με μπέρδεψες! :Ρ -ο κόσμος έχει γεμίσει από Κατερίνες! :Ρ)
Kουράγιο..Ελπίζω να βρεις κάποιον άλλον που να μπορεί να σταθεί δίπλα σου και να μην ξαναβρεθείς στην θέση να τον χάσεις από την ζωή σου..
ReplyDeleteΟι άνθρωποι πάνε κι έρχονται και η ζωή συνεχίζεται όπως είπε πριν και η Μak .Είναι άσχημο όταν φεύγουν και μένουν μόνο οι αναμνήσεις και πραγματικά άδικο να φεύγουν άνθρωποι που έχουμε δεθεί
ReplyDeleteΒρες τη δύναμη να συνεχίσεις και να χαμογελάς γι΄αυτο το όμορφο το οποίο έζησες :))
Κατερίνα Τ. -ναι κατάλαβα ποιά εισαι :) -
ReplyDeleteναι τρομερα δυσκολο.. τρομερά...
κοιτά οτι θα τον ξαναδώ στο αμεσσό μελλον ειναι σιγουρό αλλα για 2-3 φορες... και δεν ειναι το ίδιο...
Σε ευχαριστώ πάρα πολυ για το σχολιο! :)
Ελένη=) σε ευχαριστώ πολύ! το ιδιο ελπιζω και γώ... αλλα τώρα ειναι δυσκολο... και πονάει... :/
ReplyDeleteZiggymars Ισχυεί! Και οι αναμνησεις πονάνε τόσοοο πολυ... γιατι ειναι τόσο ομορφες μερικες φορές & θες να τις ξαναζήσεις αλλα ξερεις οτι δεεν μπορεις.. :|
ReplyDeleteΘα προσπαθησω! αν και ειναι δυσκολο.. γιατι ειναι αρχή τώρα..Σε ευχαριστώ παρα πολυ για το σχολιο! :))
Να σκέφτεσαι πως έζησες πολλά μαζί του. Όμορφα και άσχημα.
ReplyDeleteΚαι ναι μπορεί να μην είναι αρκετά.
Αλλά έστω και αυτά δεν είναι ικανά να σε κάνουν να τα θυμάσαι με ένα χαμόγελο -και γιατί όχι- και με την απαραίτητη μελαγχολία; :)
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Απλά δεν ξέρω τι θα κάνω με το blog μου...
La Romantique :)
ReplyDeleteείναι δυσκολο.. έχουν περασει μέρεσ αλλα παραμενει δυσκολο... αλλα έχεισ δικαιοο. :)
Το blog σου να το κρατήσεις ειναι πολυυ όμορφο!
Και δεν κανει τιποτα!
Ευχαριστώ για το σχόλιοο. :)