Monday, November 15, 2010

Now I've got that feeling once again, I can't explain you would not understand,this is not how I am.

 

Χθές το βράδυ ήμουν στο σπίτι του ξαδερφού μου με κάτι φίλους του κλπ.
Αυτοί είχαν βγάλει τις κιθάρες τους και έπαιζαν τραγούδια τύπου Radiohead, Audioslave, Muse και απο άλλα Alternative rock groups.
Εγώ κοίτουσα τα ράφια με τους δίσκους που είχε ο μπαμπάς του ξαδέρφου μου.
Στο πρώτο ράφι έπεσε το μάτι μου σε ένα δίσκο των Pink Floyd.
Άρχησα να τον περιεργάζομαι.
Ήταν το The Wall.
Μιας και είχα ακούσει ότι ο ήχος των δίσκων ήταν μακραν καλύτερος απο ότι ενός CD πείρα τον δίσκο και τους είπα να το βάλουν.
Έβαλαν τον 2ο δίσκο στο πικαπ που περιειχε αγαπημένα μου τραγούδια όπως το Hey you και το Comfortably numb.
Έβαλαν δυνατά τα ηχεία και εγώ κάθησα σε έναν καναπέ με το "χαρτί" (όχι δεν ήταν χαρτί :Ρ ήταν αυτό που έχει μέσα τον δίσκο άλλα δεν μου έρχετε ακριβώς το όνομα. ) που είχε τους στίχους γραμμένους και περίμενα να αρχίσει.
Πρώτο τραγούδι που έπαιξε απο το Side 3 ήταν το Comfortably Numb, αν και κανονικά δεν είναι αυτο.
Με το πρώτο άκουσμα της κιθάρας μπορούσες να καταλάβεις την διαφορά του ήχου.
Μακράν πιο καθαρός, πιο διαπεραστικός, εγώ ανατρίχιασα μάλιστα όταν άρχισαν τα λόγια.
Ένιωθα κάθε κύτταρο του σώματος μου να αποροφά τον ήχο του τραγουδιού.
Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα, δεν ξέρω αν διατυπώνω σωστά αυτό που ένιωσα, είναι δύσκολο.
Ίσως μόνο όταν το νίωσεις και ο ίδιος αυτό το συναίσθημα θα το καταλάβεις.
Θα ήθελα τόσοοοο πολύ να είχαν και τον δίσκο με το Wish you Were Here.
Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι απο αυτό το συγκρότημα που θέλω πάρα πολύ να νιώσω αυτην την ανατριχίλα, αυτό το συναίσθημα που ένιωσα και με το Comfortably Numb.
Το πικαπ συνέχισε να παίζει τραγούδια απο αυτόν τον υπέροχο δίσκο και η χθεσινή βραδυά ήταν πολύύ όμορφη, με ένα πολύ περίεργο συναίσθημα για εμένα.
Ίσως να συναίβει αυτο επειδή αυτλα τα τραγούδια σημαίνουν πολλά για εμένα.
Και εμείς έχουμε πικαπ στο σπιτι μόνο που έχει ένα μικρό πρόβλημα και έτσι δεν γίνεται να παίξει δίσκους :(
Αλλά ο μπαμπάς μου μου υποσχέθηκε (μιας και ξέρει πόσο πολύ αγαπάω την μουσικη) να το φτίαξουν.
Και όσοι έχετε δίσκους και πικαπ στο σπίτι σας το προτείνω να ακούσετε απο εκεί.
Είναι κάτι σαν μαγική στιγμή.. <3
Εφ.

4 comments:

  1. ο μπαμπας μου οταν ηταν φοιτητης ειχε απειρους ροκ δισκους , ακομα εχει βασικα, αλλα το πικαπ ειναι χαλασμενο κ το εχουμε για διακοσμητικο=(
    φανταζομαι τι εννοεις,θα ηθελα να ακουσω..θα του πω αν γινεται να φτιαχτει :P

    ReplyDelete
  2. Mak.Και το δικό μας μια απο τα ίδια -.-
    Αλλα του είπα να το φτιάξουμε και ελπίζωωω να φτιαχτεί γιατί είναι υπέροχο να ακούς απο εκεί μουσική (:
    Έχω και εγώ ροκ δίσκους αλλά πλεον είναι και αυτοί διακοσμητικοί γιατι χωρις το πικαπ -.-
    Να ακούσεις πάντως είναι υπέροχο το συναίσθημα :)

    ReplyDelete
  3. Φυσικά είναι απο τους ποιο ωραίους δισκούς που έχω ακούσει (:

    ReplyDelete