Γυρίζω τις πλατες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε.

Ακούγοντας λοιπόν αυτό το τραγούδι εκτελεσμένο απο τους Κατσιμιχαίους ( <3 ) κάθομαι και αφήνω τα δάκρυα να τρέξουν μετά απο δύο μέρες. Η μια μέρα χειρότερη απο την άλλη. Πραγματικά δεν αντέχω. Δεν αντέχω άλλο. Και είναι ακόμα αρχες να φανταστείτε. Θέλω να  ξεσπάσω. Το χρειάζομαι. Χθες ήμουν ακόμα χειρότερα. Αλλά δεν είχα τον χρόνο ουτέ το κουράγιο να γράψω.

Είμαι τρίτη γυμνασιού. Σε μια τάξη που όπως είχα πληρωφορηθεί δεν ήταν και απο τις ποιο δύσκολες που έχει περάσει ένας μαθητης. Απο φίλους/ αδερφή/ ξαδέρφια μου είχαν πει ότι δεν ζορίστηκαν και πολύ. Το θυμάμαι και εγώ. Αλλά όπως είπα ήταν. Πλέον για εμένα δεν είναι. Αυτό βλέπω. Αυτό βιώνω. Όλοι έχουν απαιτήσεις. Πολύ υψηλές απαιτήσεις απο εμένα. Που πραγματικά δεν ξέρω πλέον αν μπορώ. Τρέχω όλη την μέρα. Σχολείο, τεστ στο σχολείο, συγκεκριμένα χθες γράψαμε τρια, και να φανταστήτε ήμαστε ακόμα στην "αρχη". Μετά σπίτι, το πολύ να καθήσω μια ώρα απο οταν έρθω, βλέπετε μετά έχω να διαβάσω ΟΛΑ αυτά που μας έχουν βάλει με το ΑΘΛΙΟ κυριολεκτικα πρόγραμμα που μας έχουν βγάλει (προσορινά λένε.) Συν το ότι έχω 2 ώρες επι 3-4 μερες την εβδομάδα φροντιστήριο αγγλικών γιατί πάει για Lower φέτος, οπότε και άλλο διάβασμα. Και χρόνος για εμένα? Γυρνάω σπίτι μου 9 ωρά το βράδυ και δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί. Έχω αρχίσει να απογοητεύομαι. Δεν ήταν τα όνειρα μου έτσι. Θέλω να περάσω μια ωραία εφηβική ζωή, όχι μόνο διάβασμα και υποχρεώσεις. Εγω πως στο διαολο θα ανταμιφθώ? Α ναι ξέρω. Θα περάσω σε ένα πανεπιστήμιο, τα οποιά απο ότι ακούσαμε στην τηλεοράση θα πρέπει και να πληρώνουμε για να σπουδάσουμε (έλεος δηλαδη, όχι ότι εμείς έχουμε προβλημα σε αυτό, για τουςγονείς μου ενα απο τα βασικότερα πράγματα είναι οι σπουδες μου και δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν, αλλά υπάρχουν κάποιο που δεν μπορούν, και εμένα όλο αυτό περι πληρωμής πανεπιστημίων μου ακουγετε γελοίο. Γιατί ρε Γιωργάκη μόνο αυτοί που έχουν την οικονομική κατάσταση θα μπορούν να μορφώνονται. Αλλά να μου πείτε στην χώρα που ζούμε....) και μετά απο το πανεπιστήμιο? Θα δουλέψω? 'Η μηπως ανεργία όπως ο υπόλοιπος κόσμος? Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνει αυτό. Έχω όνειρα, έχω φιλοδοξείες, που από ότι φαίνεται εδώ δεν μπορώ να τις α3ιοπιήσω. Αρχίζω ήδη να κουράζομαι, και είναι ακόμα αρχή. Η αδερφή μου, που πριν 4 χρόνια πήγαινε τρίτη γυμνασιού, σε καμία περίπτωση δεν είχε τόσο πιεσμένο πρόγραμμα. Το θυμάμαι καλά.
Και πραγματικά τους καθηγητές μας δεν του καταλαβαινω. 3 τεστ την ημέρα και τους το λέμε ότι δεν μπορούμε. Και αυτοί απλά λένε "Δεν με νοιάζει" Τι δεν σε νοιάζει γαμώτο μου??? Τι?? Εδώ είσαι γιατί, υποθετικά σε νοιάζει. Έστω και λίγο , λίγοοο γαμωτό δεν σας νοιάζει? 

Πραγματικά αυτά είχα να πω. Ενα απλό ξέσπασμα. Μπορεί να φανει υπερβολικό. Για εμένα όμως έτσι είναι.

"το πλοιο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε" <--- τι στιχος <3

Εφ.

Nobody said it was easy..

Ξερεις προσπαθω να κάνω μια καινουργια αρχη. Μια αρχη χωρις εσένα. να παω πίσω στην αρχη. αλλά δεν με αφήνεις να το κάνω. Εκτως ότι για εμένα είναι τρομερά δυσκολό εσύ... εσυ με κοιτάς στα διαλλειματα, μου χαμογελάς, μου μιλας.. και δεν με αφηνεις να σε αφήσω. είσαι με αλλη γαμω.το γιατι μου το κανεισ αυτό? με πονάει. με πονάει. γιατι σε αγαπάω. δεν το λέω συχνα αυτό. μόνο εσύ με έχεις κανει να το νίωσω αυτό. δεν στο εχω πει ποτέ. δεν 3ερω αν θα το βρω το θαρροσ να στο πω τελικα.

Μια καινούργια αρχη χρειάζομαι. θέλω κάποιον που να με αγαπήσει. δεν μου το έχεισ δώσει ακόμα αυτό. μου είναι δύσκολο να αγαπάω κάποιον χωρισ ανταπόκριση πλεον.
 
θέλω μόνο να είσαι καλά. και χωρισ εμενα. εγώ πρέπει να πάω πίσω στην αρχή. είναι δυσκολο για εμένα. θέλω όμωσ να σου ζητήσω να μην με πονέσεισ αλλό. δεν νομίζω να έχω κάτι τόσο κακο που να α3ίζω τόσο πόνο.
Αν τελικα προσπαθησω να σταματησω να σε βγαλώ απο το μυαλό μου ελπίζω να είσαι καλά.
                                                                                      σε σενα που ποτέ δεν θα το διαβασεις αυτό
Εφ.
*μπερδεμενο ποστ, συγνωμμη που βγηκε ετσι και δεν γραφω τώρα τελευταια αλλα δεν προλαβαινω :|

Oh take me back to the start.

Αυτός είναι και ο τίτλος του blog μου. Να πάω πάλι απο την αρχή. Να κάνω μια νέα αρχή. Μακρυά απο άτομα που με κάνουν να πονάω, να κλαίω. Μια αρχή με άτομα που πραγματικά με αγαπάνε. Που με κάνουν να γελάω. Ναι μια νέα αρχή χρειάζομαι. Όμως.. είναι τρομερά δύσκολο. Τρομερά δύσκολο να αφήσω πίσω μου όλες αυτές τις αναμνήσεις που με κάνουν να χαμογελάω, να νίωθω ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα, που με κάνουν να κλαίω γιατι θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Μου είναι τρομερά δύσκολο να τον αφήσω πίσω μου. Γιατί όσο και να προσπαθώ, η παρουσία του στο σχολείο δεν με αφήνει. Όταν με κοιτάει πραγματικά νιώθω ένα συναισθημά που μόνο αυτός με έχει κάνει να νίωσω. Ένα περιέργο συναίσθημα που πραγματικά δεν μπορώ να το περιγράψω.
Μια μέρα πριν αρχίσουμε το σχολείο ήμουν στο κρεβάτι μου με τα ακουστικά ακούγοντας μουσική απο το mp3 μου <3. Το αλμπουμ In rainbow των Radiohead. Συγκεκριμένα το All I need. Σκέφτομουν διάφορα και παράλληλα ένιωθα ένα σφίξιμο σε όλο μου το στήθος, την καρδια μου να χτυπάει ποιο γρήγορα και στο μυαλό μου να κυριαρχεί μόνο ένα όνομα και μόνο μια φιγούρα. Πραγματικά χρειαζόμουν τόσο πολύ να τον δω. Και όταν τον είδα. Πραγματικά η καρδία μου πήγε να φύγει απο την θέση της. Πότε δεν έχω νίωσει έτσι για κανέναν αλλόν. Κατα την διάρκεια τησ διαδρομής την πρώτη μέρα ένιωθα ένα σφί3ιμο στο στήθος κ στην καρδιά,  ένα αγχος που δεν έχω 3ανανιώσει έτσι. Και όταν τον είδα πραγματικα... Δε μπορώ να περιγράψω πως ένιωθα. Απο την μια χαιρόμουν που είχα να τον δω τόσο καιρό και επιτέλουσ ήταν απέναντι μου απο την άλλη όμως, ή3ερα ότι είναι με άλλην τώρα και ένιωθα κάπως. Ήθελα να τον κάνω να ζηλέψει. Αλλά όταν με κοιτούσε πραγματικά ήταν πολύ δυσκολο, Και η παρεα μου ήταν ακριβως απέναντι στην δικιά του. Και συνεχως οι ματιές μας συναντιοντουσαν. Επίσης έγινε κάτι που κάποιος άνετα θα το χαρακτίρηζε ανόητα αλλά για εμένα ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που ένιωσα πολύ περίεργα. Δεν έχω 3ανανίωσει έτσι ;|
Είμασταν έ3ω απο το σχολείο, μπροστα απο τα κάγκελα, και αυτόσ με την παρέα του λίγο ποιο πέρα. εγώ ήμουν ακουμπισμένη πίσω στα κάγκελα και έκανα 3-4 βηματα  ποιο μπροστά να πω κάτι σε μια κοπέλα. Δεν πέρασαν 2 λέπτα και με μικρά βήματα προσ τα πίσω και πήγα να ακουμπήσω τα χέρια μου στο πεζούλι. Αλλά το αρίστερο μου χέρι ακούμπησε αυτόν. Ήταν εκει και μιλούσε με κάποιουσ που ήταν στην αυλη. Δεν είχα καταλάβει πότε πήγε εκεί. Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνάει όλο μου το σώμα και η καρδία μου χτυπούσε σαν τρελή. Ποτέ δεν έχω 3ανανιώσει έτσι με ένα απλο άγγιγμα. Ποτέ. Για αυτό πιστεύω ότι θα μου είναι τρομερά δύσκολο να προσπαθήσω να τον 3εχάσω.

Eφ.

Give me reason but don't give me choice. 'Cause I'll just make the same mistake again.

Πραγματικά δεν ξέρω γιατί πάτησα νέα ανάρτηση. Δεν ξέρω. Γιατί σε αυτό που μολις είδα κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει, κανείς δεν μπορεί να με κάνει να νίωσω καλύτερα. Ίσως γράφοντας να νίωσω καλύτερα. Δεν ξέρω θα δείξει.
Το πρωί που άνοι3α το καταραμενο το facebook ήταν το πρώτο πράγμα που είδα. Άλλα3ε την προσωπικη του κατάσταση και απο single έβαλε is engaged to Αlexann .. . Ναι με εκείνην την Αλε3 που ήταν όταν τον είδα μετα απο τόσο καιρό. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πραγματικά. Τα έχουν? Μα δεν γίνετε αυτη είναι στην Αγγλία αυτός στην Ελλάδα. Ίσως να το έβαλαν όπως κάνον όλοι σαν φίλοι. Ίσως και όχι. Πραγματικά δεν ξέρω :| . Θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχυεί. Γιατί αν ισχυεί πραγματικα... :(
Θέλω τόσο πολύ να κλάψω. Να κλάψω να κλάψω. Μα πραγματικά δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Θέλω να ουρλιάξω, όσο ποιο δυνατά γίνεται. Θέλω τόσο πολύ να σπάσω κάτι. Δεν ξέρω πραγματικά πως νιώθω. Θέλω τόσο πολύ να πιστέψω ότι δεν ίσχυει κατι τέτοιο και ότι είναι μόνο φίλοι. Αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Eίμαι τόσο μπερδεμένη. Και αυτό το ποστ επίσης χάλια. Μην με παρεξηγήτε. Απλά θελώ να ξεσπάσω κάπου. Και ευτυχώς υπάρχει και αυτό το μπλογκ. Πονάω και μόνο στην σκέψη ότι είναι με άλλη. Μπορεί ομως να είναι αλήθεια. Σε 5 μέρες θα τον δω.Θα καταλάβω.

Κορίτσια... Άκυυρο. Άκυρο όλο το πόστ. Μιλούσα με την κολλιτή μου. Και μου είπε ότι τους είχε δει πριν λίγο καιρό όταν αυτη είχε έρθει εδώ για διακοπές και τους είδε να προχωρανε αγκαλια και να την.. φιλάει. Τώρα μπορώ να κλαψω και έχω λόγο, μπορώ να ουρλιάξω, έχω κάθε λόγο να είμαι στεναχωρημένη. Δεν αντέχω άλλο να αγαπάω κάποιον τόσο πολύ και να μην έχω ανταπόκριση. είναι το χειρότερο. Ίσως πρέπει να τον αφήσω πίσω μου να κάνω μια νέα αρχή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο όμως για εμένα γιατί τον ΑΓΑΠΑΩ. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Δεν έχω λέξεις να περιγράψω το πως νιώθω. Απλά πονάω. Πονάω τόσο πολύ.

Saw the world turning in my sheets and once again I cannot sleep.
Walk out the door and up the street; look at the stars beneath my feet.
Remember rights that I did wrong, so here I go.

Εφ.

Wake me up when semptember STARTS (:

Επιτέλους έφυγε η χειρότερη εποχή του χρόνου και έκανε την εμφάνιση της. Και καλύτερη δεν μπορούσε να είναι <3. Φυσούσε όλη την ημέρα, μάλιστα και το βράδυ έβρεξε. Γύρω στις 2.30 , 1 Σεμπτεμβριου πάντα :Ρ Σε facebook, twitter, και λοιπά όλοι βάζανε το Wake me up when Sempember ends, ανανέωναν τα status τους και έλεγαν καλο μηνα, που σε άλλους άρεσε που ήρθε και σε άλλους όχι. Εγώ ανοικω σε αυτούς που άρεσε (:
Για εμένα ήταν μια πολύ σημαντική ημέρα. Γιατί εκτός απο ότι μπήκε η 2η αγαπήμενη μου εποχή, πριν απο 3 χρόνια είχα αρχίσει το μπαλέτο. Και χτες έπειτα άπο 3 χρόνια έβαλα πουέντ! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόο καιρό περιμενα αυτήν την ημέρα. Με ποση ανυπομονησία. Γιατί πάντα ήταν το όνειρο μου να χορεύω στις πουέντ και τώρα θα μπορώ να το κάνω πραγματικότητα. Έβγαλα και μια φωτογραφία. Χάλια βγήκε, ο φωτισμος, δεν φαινεται το προσωπο μου, φοραω τζην σορτσακι και πουεντ μαζι, αλλα είναι η πρωτη που έβγαλα και θέλω να την βάλω.

Μονο τα ποδια μου φαινονται καλα χαχα. Παντως υποχομαι να βγαλω και καλυτερες :Ρ. Ένα απο τα όνειρα μου βγήκε πραγματικότητα και είμαι παρα πολύ χαρούμενη για αυτό.

Οι μέρες πέρνανε και θα τον δω. Δεν μπορώ να περιμένω (:
Ααα.. Και καλο μηνα σε όλους :)
Εφ.