I just want to say to you...

 

αληθεια... 

ευχαριστώ τοσο πολύ...

έχω αναγκη να στο πω.. 

να στο γράψω...

τι να πω παραπάνω;

τα λέει ολα η φωτογραφία...

σε ευχαριστώ πολύ....

μου λύπεις...

2 μερες ακομά περιπου...

και μετά ξανά... :)

Εφ.

Καινούρια Ζάλη...

Ακούγοντας αυτο το τραγούδι απο τις Τρυπες... νιωθω ότι ειναι τόσο εμεις...

τοσο εγώ και εσύ...

θελώ να κλάψω ακούγοντας αυτο το τραγούδι...

μου πέρνει την ανασα πραγματικά ειναι ανυπερβλητο, οπως λεει και το πρωτο κομμεντ στο youtube..

οι στίχοι, η μελωδια, η φωνή του τραγουδιστη...

εκπληκτικο για εμένα...

και... σε καθε στιχο του βλέπω εμας, εμας γαμώτο!

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

 Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό;
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι;

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι;

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει..
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει..

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι;
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΝ ΦΟΒΟ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΑΛΙ!

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού

ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΟΣ ΣΕ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ!

Take me back...

9/4...

τι όμορφο που ηταν εκεινο το βραδυ....

περπατούσαμε 7-8 ατομα, βραδυ, τετοια ωρα, σε μια περιοχη της Θεσσαλονικής... στο Πανόραμα... τι όμορφα που ηταν.. ειχε βγαλει και Βαρδάρη(ετσι λενε τον συγκεκριμενο αερα :Ρ )... ηταν εκειί... ειχαμε μεινει πισώ... θυμαμαι τον τροπο που μου μιλούσε... που με κοιτούσε... που με χαμογελούσε... αυτο το χαμογελο που είχε....

ηταν.. υπέροχα... δεν μπαινω σε λεπτομέριες.. δεν χρειάζετε...

Θέλω τόσοοο πολύ.... όσο τιποτα αλλα να παώ πισω σε εκεινες τις μέρες.. σε εκεινες τις στιγμές... ηταν πανέμορφα...

πάρτε με πίσω... θέλω τοσο πολύ να παώ πισω....

Εφ.

Αύγουστός.

Σε αυτη την αναρτηση δεν θέλω να πω τίποτα...
Άλλος ενας ΜΕΓΑΛΟΣ καλλιτεχνης έφυγε...
Και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βάλω το αγαπημένο μου απο τα τραγούδια του σε αυτο εδώ το μπλογκ..
Ανατριχιλα αυτο το τραγούδι...
Καλό ταξιδι Νικο Παπάζογλου.. Η μουσική σου ειναι δίπλα μας! Σε ευχαριστούμε... :)



http://www.youtube.com/watch?v=y7SRB-jNmnI

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΛΙΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ
ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΗΜΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ.
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις....

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει , αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Fairytale Gone Bad ...

Ξερεις, φετός, ειδικά φέτος, εχω πει πολλές φορές την λέξη Τέλος.

Πάρα πολλές..

Την πείρα πίσω... γιατί με έκανες εσυ να την πάρω πίσω...

Να προσπαθήσω άλλη μια φορά...

Εσύ με έκανες να πιστέψω πως όχι δεν ειναι το τέλος ακόμα...

αλλά ξερεις... εχω βαρεθεί να προσπαθώ μόνη μου.. να προσπαθώ για κάτι που ίσως.. ίσως και να έχει τελείωσει... και να ξερείς αυτό το γράφω με δάκρυα στα μάτια..

γιατί δεν θέλω να τελείωσει.. δεν θέλωω....

αλλά ξερεις παλεύω μόνη τόσο καιρό!

μόνη...

και είναι δύσκολο.....

και δεν μπορώ άλλο δεν μπορώ.... με ακούς;;;;

δεν μπορώ έτσι... αν ήθελες... δεν θα προσπαθούσα μόνη μου...

αλλα μου δίνεις την εντυπωσή πως δεν θες να προσπαθησεις αλλό...

θες να με κανεις να εννωήσω το τέλος...

αυτό θέλεις;;

ασε με να ξέρω! 

δεν με αφήνεις να ξερω... με μπερδεύεις συνεχως... αλήθεια δεν ξερώ αν πρέπει να είμαι χαρούμενη ή όχι!! τραγικό ε;

Ίσως αν μπει ένα τέλος... με τον χρόνο... να σε αφησω πίσω...

ω, μα τι γράφω; ακόμα και όταν έγραψα τις παραπάνω λέξεις, διστασά...

είσαι μεγάλο κομμάτι στην ζωή μου.. και θα είσαι... στις αναμνήσεις μου.. γιατι.. δεν πάει άλλο πια... μονη μου δεν μπορώ αλλο πια... αν ήσουν αλλίως ίσως να ηταν αλλίως τα πράγματα...

ίσως ήρθε η ώρα να σε απογοητεύσω... ίσως ήρθε η ωρα να μάθω να χανω... ίσως ήρθε η ώρα να μαθω να κερδίζω...

Get OUT of my life, 

OUT of my mind
OUT of the tears that we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Get OUT of my head, 

OUT of my bed
OUT of the dreams we had, they're bad

Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

*δεν χρειαζετε να καταλαβαιτε τι γραφω... ειναι πάλι τοσο μπερδεμένα....
Εφ.

Oh darling please don't leave me..

ηταν σιγουρα οι 4 πιο όμορφες ημερες της ζωης μου...
ότι πιο όμορφο έχω ζήσει.. ότι πιο όμορφο...
μια 4ημερη ... που δεν θα ξεχασω ποτέ... ποτέ....
ηταν μια εκδρομή... μακρυα απο όλουσ και απο όλα...
και ηταν εκπληκτικαα....
εκπληκτικα..
δεν ηταν αυτος.. αλλά ήταν ένα άτομο.. ένα ατομο που δεν ξερει κανεις πως νίωθω για αυτον..
που μονο εγώ ξερω...
Καθε του άγγιγμα... καθε του λεξη... καθε του βλέμμα.. το γέλιο του... το σ'αγαπαω που μου ξαναειπε...
το ξαναειπε!
και ... ναι το ενωουσε! ειμαι σιγουρη...
"για αυτο αγαπαω μονο εσενα , Ε. (το ονομα μου ;ρ )
μου ειπε ότι ειμαι μοναδική.. ίσωσ του απαντησα.. και έπειτα σιωπή..
αυτο εγινε άλλη μέρα..
τα γραφω και λίγο μπερδεμενα...αλλα δεν εχει σημασία...
δεν έχει καμια... όλα αυτα που έζησα... δεν προκειτε να τα ξεχασω...
υπεροχες στιγμές... στιγμες....
το ξερω... το ξερω ότι επειτα απο αυτη την εκδρομη θα τελειωσουν όλα.. αυριο και έπειτα πασχα.. και έπειτα εξετασεις... και έπειτα λυκειο... και έπειτα πάει... θα τον χασω απο την ζωη μου.. θα χασω απο την ζωή μου ένα ατομο που με έκανε να νιωθω τοσο διαφορετικά.. ένα ατομο που με εκανε να ξαναγελασω πραγματικα.. να χαρω.. να ξαναζησω... με εκανε να νιωθω ξεχωριστη... ένα ατομο τοσο διαφορετικο.. το χαμογελο του... αυτο το χαμογελο... τοσο έντονα αποτυπωμενο στο μυαλο μου...
έκλαψα πολύ οταν έφτασα πισω... ήμουν τρελα κουρασμενη... ποτε δεν εχω ξανανιωσει τόσο κομματια... ξαπλωσα στο κρεβατι και έβαλα το αγαπημενο του τραγούδι...και τα δάκρυα μου αρχισαν να τρεχουν ποταμι.. αληθεια.. ειχα καιρο να κλαψω τοσο πολύ... ένιωθα βαρια την ανασα μου... κρατουσα τους λυγμους μου... τα μαγου΄λα μου είχαν γινει υγρά... και έκλεγα γιατι δεν αντεξα.. που τελειωσε ολο αυτο... οι 4 πιο ομορφεες ημερες της ζωής μου...
ειναι πολύ περιεργο αυτο που νιωθω για αυτό το άτομο.. που φοβάμαι να το πω...
το νοιαζομαι πολύ ομως.. τον θελω μεσα στην ζωή μου... και θα το κρατησω οσο περισσότερο γινετε... θα προσπαθησω...
http://www.youtube.com/watch?v=yRt4SK8THBg&feature=related
τρομερο τραγούδι... τρομερό....
oh darling please don't leave me... sε χρειαζομαι.... :)
εγω θα ειμαι εδω... και ξερω... και εσυ θα είσαι...
Εφ.

Rest In Peace my legend..

"Its better to burn out than to fade away."
Αγαπητοι αναγνωστες... Νομιζω πως σημερά ... σημερά ειναι μια πολύ σημαντικη μερα για εμας.. εμας που αγαπήσαμε τον Kurt... Ton Kurt Cobain...17 χρονια πριν... σαν σημερα, πέθανε ένας θρύλος.. ο ενας και ο μοναδικος Kurt Cobain. Που δεν θα υπαρξει αλλος σαν αυτόν.. Που μαζί του πέθανε και η grunge rock..
Δεν ζούσα όταν πέθανε.. δεν έζησα καν όταν ζουσε....
αλλά ο Κερτ... δεν ξερω πως να τον χαρακτηρισω..
η καλυτερη φωνη που εχω ακούσει ποτέ..
ο άνθρωπος που μου κέντρισε το ενδιαφερον περισσότερο απο καθε άλλο καλλιτεχνη...
πιστευω ότι τα λόγια ειναι περιττά... γιατί ότι και να πω... δεν ειναι αρκετό..

http://www.youtube.com/watch?v=nLe-NS3haxA

απο τις καλύτερα τραγούδια τους για εμενα προσωπικά.. η ερμηνεια εδω ειναι εκπληκτική.. 

το νιωθει το τραγούδι... ειδικά στο τέλος.. ανατριχιλα... ακούγετε και η ανασα του γυρω στο 4.48

R.I.P. legend! ♥

Εφ.

Complicated..

Καλό μηνα καταρχας :)
Περναει πολύ γρηγορα ο καιρός!
Σε λιγο καλοκαιρι.. και δεν ειμαι σίγουρη εαν θέλω να έρθει.. γιατι θα φυγουν πολλά άτομα απο την ζωή μου..
Anyway... παρά την απουσιά του μπορώ να πω πως ο μήνας αρχισε .. καλά..
και στο σχολείο... με ένα αγγιγμα του... θα μου πειτε ποιου;
μεγάλο κεφαλαιο... strangelove.. again.. ηταν ο τίτλος της μοναδικης αναρτησης που είχα αναφερθεί σε αυτό το άτομο.. μα ειναι όλα τοσο περιπλοκα με αυτό το θέμα.. που δεν ξερω και εγώ η ίδια αν ειναι αγαπή αυτο.. ή αν ειναι κάτι άλλο.. και πραγματικά φοβάμαι να γράψω για αυτό.. μέχρι και εδω..φοβαμαι.. να συνηδητοποιησω.. όχι δεν είμαι έτοιμη...
έπειτα.. ήμουν στο φεις και μίλησα με ένα άτομο... το οποίο αφηστε το και αυτο μπερδεμενο..  :Ρ αλλά αυτά που μου είπε... πραγματικά με έκαναν να νίωθω ξεχωριστή και να νίωσω καλά.. :)
όχι δεν είναι ούτε γκομενος ούτε τίποτα. ενα ξεχωριστό ατομο για εμένα με τον δικό του τρόπο..
Κατα τα άλλα είμαι πολύ μπερδεμενη.. σε πολλά θεματα.. ελπίζω αυτό τον μηνα να φτιαξουν τα πράγματά.. :)

Εφ.